Skírnir - 01.01.1886, Side 61

FRAKKLAND.
63
föllnu uppreisnarmanna. Fólkið hafði með sjer svarta fána og
rauða, en varð að bera þá í smeygjum og smokkum. En er
út að kirkjugarðinum var komið, fóru menn að taka merkin
úr smeygjunum og láta blakta. Hinu sama fór fram úti við
grafirnar. þar var mikill sægur kominn byltinga- og óstjórnar-
manna, og þar ómuðu lofræðurnar um uppreisnarstjórnina og
hetjur hennar, og þar gullu köllin: «Lifi byltingin!» «lifi upp-
reisninb Norður og niður með borgaraveldið!» þá ljet lög-
gæzluliðið til sinna kasta koma, brauzt inn í raðir og þyrp-
ingar og þreif af þeim fánana sem báru. Við þetta æstist
lýðurinn og Ijet grótið dynja á hermennina. þeir tóku þá til
vopna sinna, og við það urðu margir menn sárir áður lýður-
inn leitaði undan. Margir byltingamenn löðruðu í blóði er
þeir runnu undan og kölluðu til hermannanna: «þið skuluð í
næsta sinni finna okkur vopnaða fyrir!» Daginn á eptir bar
það til á kirkjugarðsgöngu, að lýðvinir og byltingamenn áttu að
fylgja tveimur sinna liða og uppreisnarliðum (frá 1871) til
grafar, en annar hafði verið blaðritari, útlagi i Nýju Kaledoníu,
og meðal skörunga talinn. Liki hans fylgdu ekki fáir þing-
manna eða manna úr borgarráðinu — en í þvi sitja nú nokkrir
þeirra manna sem sátu í uppreisnarstjórninni 1871 — og yfir
gröf hans hljómuðu tölur, þeim áþekkar sem höfðu verið fluttar
daginn á undan. En nú leit svo út, sem stjórninni hefði þótt
heldur mikið að gert daginn áður, því nú var ekki svo hart
að gengið, og löggæzlumenninir lofuðu fánunum að blakta
þann dag, en fylgdu þeim með hermannasveitum eptir strætum
og allar leiðir, og gættu að eins til, að engin friðspell yrðu.
Margir sögðu, að sú vægð af stjórnarinnar hálfu gæti ekki
góðu gegnt, því óstjórnarmenn yrðu að eins djarfari enn fyr —
og svo er sannast frá að segja, að þessa hafa síðan sjezt yms
dæmi, þó oss þyki ekki þörf frá fleiru að segja. «það er svo
bágt að standa í stað» — og því verður ekki neitað, að bylt-
ingamenn leika lausara hala nú enn fyr, meðan Jules Ferry
sat við stýrið, og byltingakökkurinn er á veltu og vex stjórn-
inni yfir höfuð, nema hún stöðvi hann í tækan tíma.