Skírnir - 01.01.1886, Blaðsíða 30

32
ENGLAND.
stundum vildi verða grunnt á vináttunni, en aptur tók saman
að draga, er Herbert Bismarck hafði ferðazt til Lundúna og
talað við þá Granville. Síðan (í mai) ferðaðist Roseberry lá-
varður, alúðarvin þeirra Gladstones og Herberts Bisruarcks,
e'inn hinn mesti snillingur í Viggaliði, til Berlínar, og eiga þeir
Bismarck (eldri) að hafa ræzt rækilega við um öll þau mál
sem ágreiningi hefðu valdið, og hin með er síðar gætu til
misklíða dregið. Sum blöð Englendinga gerðu mikið úr þeim
samfundum, og kölluðu nú eigi að eins um heilt gróið, en
jafnvel samband ráðið með Englandi og þýzkalandi. Hjer
vildu þó flest blöð þjóðverja úr draga, og báru mart aptur,
sem menn þóttust vita um samræður þeirra Bismarcks. Ann-
ars er það kunnugt, að Bismarck þekkist miður Vigga enn
Tórýmenn, eða skörunga hvorra um sig, og stjórnarblöðin
þýzku Ijetu sem bezt yfir, þegar Salisbury tók við stýrinu af
Gladstone. Hvað umliðið ár hefir farið beggja þjóðanna á
milli, mun frá greint í frjettaþættinum frá þýzkalandi.
þess var getið í fyrra, hve illan og óþjálan granna Eng-
lendingar hafa átt í Thebaw (þibó) Birmakonungi, og hvað þegar
í hitt eð fyrra þótti til standa. Konungur gerði sig svo djarfan
við Englendinga í haust eð var, að hann gerði upptækar eignir
verzlunarfjelags í Bombay og vildi hjer engu góðu fyrir svara.
Englendingar ljetu hann sjálfan sig fyrir finna og sendu her
honum á hendur. Atfarirnar gengu með greiðasta móti og
næstum fyrirstöðulaust. Konungur og drottning hans ala nú
aldur sinn í varðhaldsvist á Indlandi, en við vilda kosti, en
land hans hafa Englendingar undir sig tekið. það er bæði
mikið og frjófsamt, og hið auðugasta að öllurn kostum. Um
það þvert ætla Englendingar að leggja járnbraut til Sínlands,
og verður þeim svo mun hægra um hönd enn áður til verziunar
og viðskipta við þetta stóreflisríki. — það var lengi umtalsefni
í blöðum í fyrra, að Englendingar hefðu þegar gert leyndar-
sáttmála um bandalag við Sinlendinga móti Rússum, ef svo
bæri undir. Hverju hjer er trúandi er bágt að vita, en sá
óleikur var Rússum gerður og öðrum ekki við Sinlandshaf, er