Skírnir - 17.06.1911, Page 9
Frá uppvexti Jóns Sigurðssonar.
105-
Kaupmannahöfn. Með skipi þessu var og annar íslenzkur
námsmaður Skafti Timotheus Stefánsson. Þeir hreptu
ill veður og hafvillur og komust loks að landi vestan til
á Jótlandi. Af því að þeir félagar höfðu langa útivist,
töldu íslenzkir stúdentar i Kaupmannahöfn þá af. Konráð
Gríslason orti þá brag um viðbúið fráfall þeirra, og voru
þar í erindi þessi, sem eru skrifuð eftir rninni Páls sagn-
fræðings Melsteðs:
Á sjávarbotni sitja tveir
seggir í andarslitrum,
aldrei koma aftur þeir
upp úr hrognakytrum.
Sjávarbylgjur belja oft
bragnar niðri hljóða;
aldrei sjá þeir efra loft
ellegar ljósið góða.__________
Jón leysti af hendi fyrsta próf í árslok 1833 og var
tekinn í stúdentatölu; hann hlaut lofseinkunn, og ágætis-
einkunn í latneskum stíl og danskri ritgerð. Arið eftir
tók hann annað lærdómspróf; fékk hann þá ágætiseinkunn
i latínu, grísku og sögu, en lofseinkunn i hinum greinun-
um. Eftir það fór hann undir handleiðslu Madvigs að
stunda forntungurnar af miklu kappi, en þó mun hugur
hans, eins og bréf hans til Sveinbjarnar Egilssonar (shr.
bréf Jóns Sigurðssonar 1.-—5. bls.) um íslenzka réttritun
ber vitni urn, snemma hafa hnigið að íslenzkum fræðum,
enda varð hann þegar 1835 meðfram fyrir beztu með-
mæli Steingríms biskups styrkþegi Árna Magnússonar
sjóðsins.
Á Garði bjó Jón Sigurðsson á 3. gangi 6 nokkra hríð
með Halldóri Jónssyni, síðar prófasti á Hofi. Síðar bjó
hann með Gísla lækni Hjálmarssyni og árin 1838—40
með Páli sagnfræðing Melsteð í Klausturstræti. Af sam-
búð þessari kallaði Jón þá bræður sína og þeir hann
aftur. Tókst með þeim og Jóni mesta vinátta sem hélst
til æfiloka.