Skírnir - 17.06.1911, Qupperneq 190

286
Endurminningar um Jón Sigurðsson.
Það var á þinginu 1869, meðan stjórnarskrár-málið
var til umræðu, að einn morgun, er þingmenn komu á
lestrarsal, var fest þar upp á svörtu töfluna blað með
torkendri hönd, og stóðu á því 3 vísur og var þetta upp-
haf að:
Hárr leikr eldr yfir órum
ættlands bimin gættum« o. s. frv.
Jón kom að, þar er menn lásu vísuna, og leit á; tók svo
upp vasabók sína og ritaði hana hjá sér. Enginn vissi
þá i svip, hver ort hafði, en öllum þótti vel kveðið, og
hafði Jón orð á því. Það varð ekki fyr en síðar, að
menn vissu höfundinn, en það var séra Matthías
Jochumsson.
Svo eg taki alt með, var eg í hópnum, er vér ungir
námsmenn í Reykjavík fluttum Jóni hið snjalla kvæði
Matthíasar, »Snillingur snjalli«, vorið 1869, er hann kom
til þings. Hann kom út í dyrnar hjá Jens bróður sínum
meðan vér sungum kvæðið, og þakkaði það með ræðu.
Vorið 1873 var eg skrifari á Þingvallafundinum 26.
Júní, og hafði orkt kvæði, er þar var sungið. Ekki hafði
það verið prentað, því að það var orkt á Mosfellsheiði á
leiðinni upp eftir, en þeir Einar heitinn Guðjohnsen og
fleiri stúdentar með honum tóku afskriftir af því handa
þeim er sungu. Jón hafði ekki fengið afskrift af kvæð-
inu og kom til mín og bað mig um að gefa sér kvæðið.
Get eg þess, til að sýna vott þess, hve natinn hann var
að hirða alt þess konar, þótt smátt væri, og safna því.
Þetta vor munu frelsishreyfingar hafa orðið geist-
astar og æsingar hvað mestar, sem eg man eftir á þessu
landi. Þá mátti ekki aðrar kröfur heyra nefndar á Þing-
vallafundi, heldur en persónusamband, og í ræðum nokk-
urra manna var jafnvel fþung skilnaðar-undiralda, sem
gaus upp úr hjá sumum. Jón Sigurðsson tók til málsr
þá er gauragangurinn hafði glumið nokkra stund; honum
var þungt niðri fyrir og vitti flónskuhátt og barnaskap
fundarins með hörðum orðum og miklum alvöruþunga.
Honum var gramt í geði og brýndi fyrir mönnum, að