Skírnir - 17.06.1911, Síða 176
272
Endurminmiigar um Jón Sigurðsson.
»The time is oat of joint«, seair Hamlet hjá Shake-
speare. Megum vjer íslendingar ekki segja, að »tíminn
sje genginn úr liði«, eins og landsmálahorfurnar eru nú,
þegar hver höndin er uppi á móti annari og alt logar í
hatramlegum flokkadráttum ?
Við gömlu mennirnir, sem bráðum erum úr sögunni,
horfum á leikinn með þungu hjarta og spirjum sjálfa
okkur: Hvar á þetta að lenda? Hver verður framtíð
lands og þjóðar, þegar við erum komnir undir græna
torfu ?
Konungsskuggsjá talar á einum stað um ímiskonar
■»árgalla«, þ. e. óáran eða hallæri. Þar standa þessi orð:
»Nú er enn ótalinn árgalli, er miklu er þingri einn enn
allir þessir, er nú höfum vjer talda, ef óáran kann að
koma í fólkið sjálft, er biggir landið, eða enn heldur ef
árgalli Jcemur í siðu þeirra og mannvit eða meðferðir, er
gœla skulu stjórnar landsins, firir þvi að mart liggur til
ráðs að hjálpa því landi, er óáran er á, ef á þeim lönd-
um er gott, er í hjá liggja, og vjela vitrir menn um. Enn
ef óáran verður á fólkinu eða á siðum landsins, þá standa
þar miklu stærstir skaðar af, því að þá má eigi kaupa af
öðrum löndum með fje hvorki siðu nje mannvit, ef það
tínist eða spillist, er áður var í landinu«. Því næst lísir
höfundurinn, hvernig fer, þegar ein höndin er uppi á móti
annari. »Þá þikir ósiðar mönnum árvænt og bera þeir
þá út plóga sína. Því næst rennur upp ófriðarávöxtur,
vex ágirnd og ójafnaður«.
Viturleg orð og alvarleg hugvekja flrir alla tíma. Og
ekki síst nú á þessum ófriðartímum firir okkur Islendinga,
sjerstaklega firir þá »er gæta skulu stjórnar landsins«.
Enn ifir öllu moldviðrinu, sem þirlast upp af flokka-
dráttunum, skín þó í eina vonarstjörnu. Minning Jóns Sig-
urðssonar er hátt hafin ifir deilumál dagsins.
Fullar líkur eru til, að allir flokkar, hverju nafni sem
nefnast, hvert einasta mansbarn af islensku kini austan
hafs og vestan, muni verða samtaka um að heiðra minn-