Norðurfari - 01.01.1849, Síða 39

FREI.SIS HREIFINGARNAR.
41
IV. Ameríku kyn. j>að er ekki að eins norðaustan til & hinu
gamla meginlandi sem menn finna menn með sköpulagi og
öllum einkennum hins mongdlska kyns; stras fyrir austan
Behrings sund, nyrðst og vestast f hinum svo nefnda nýja
heim verður aptur fyrir mönnum auðkennileg líking þess, og
breytist j)á smátt og smátt í hið venjulega Ameríku kyn.
Frumbúar Ameríku hafa svart strísljett hár og lítið skegg,
þeir eru ennislágir, breiðleitir og kinnbeinaberir eins og Slong-
ölar, og hinn eyrrauði hörundslitur þeirra er heldur ei svo
ósvipaður hinum skolbrúna lit hinna. Aptur á mót minnir
önnur lögun andlitsins, nefið hafið upp að framan og hinn hái
fagri vöxturá Kákasuskynsmenn; og eins og þessi útlits líking
sýnist að styrkja álit Cuvier’s, svo sanna það og enn fremur
enar dijdsu sögusagnir mannanna sjálfra um uppruna þeirra
og hvaðan þeir sjeu komnir í árdaga. Ameríku kyn er ekki
fjölmennt, þó það búi yfir mikið víðlendi, og er alltaf aS
fækka; nú er þaS taliS 13} millídn manna.
V. Malaya kyn. Jietta er hið annað kyn, sem Cuvier ei vildi
álíta fyrir aSalstofn, en einungis sem mcSallið milli Kákasus
kyns og Æþjdpa — og lika hjer hefur hann mikið til sins
máls: Malayar eru að útlili líkir bæSi Svarlmönnum og
Kákasus kynsmönnum; þeir eru vel og liðlega vaxnir, með þykkt
svart har og mikin skeggvöxt, stundum ljdsari og stundum
dekkri á hörundslit, nefbreiðir og munnstdrir með þykkar
varir. j>d þeir ei sjeu nema hjerumbil 20 millidnir, eru þeir
þd mjög víða dreifðir um alla Eyjaálfu og hafa tvístrast í
mörgum smáhópum um allan eyja klasan i hinu mikla Veral-
darhafi ; en á meginlandi búa þeir hvcrgi nema á Malakkanesi
á Indlandi hinu eystra og við Síamsbotn.
Auk þessara 5 aðal-kynstofna telja menn enn millidn
kynblendinga, einkum í Ameríku.
j>ó nú svona hafi verið greindir ymsir höfuð-flokkar mann-
kynsins, þá skulu menn þd ei halda að einkenni þau, sem hjer
eru talin, sjeu með öllu óbrigðul. Menn finna miklu fremur
margopt menn með meiri eða minni einkennum þess eða þess
kynstofns innanum menn af hinu kyninu. Og þd menn líka hafi
verið að bera sig að finna hinn anðlega mun á flokkonum með
þvf að eigna hverjum sjer í lagi sitt lunderni: Svarlmönnum
bráðlyndi, Ameríkumönnum seinlyndi, Mongdlum þunglyndi, Malay-
um hviklyndi, ogKákasus kynsmönnum blending allra þessara lund-
erna — þá kann þetta að vera satt og rjett yfir höfuð. En það cr
víst eins satt að það engan veginn er áreiðanlegt þegar til hins
einstaka kemur; og sú athugasemd þýzks manns* er því víst
mjög sanngjörn, að ekki eitt einkenni kynstofns sje svo visst, að
ei megi líka finna það hjá öðru kyni, og að munur þeirra því
í raun og veru ekki sje eins talsverður og menn almennt álíti.
* R. Wdgner, Naiurgesch. des Menschen II. 219 (liJ'* ▼. Rnnn).