Norðurfari - 01.01.1849, Qupperneq 51

FREISI8 HREIFINGARNAR.
53
kynnu bókmáli8; og menn geta því me8 sanni sagt að þa8 hafi
skapað og sje enn að skapa f>á þjó8, sem vi8 nú köllumFrakka
eptir þeim þjtíðflokk, sem einu sinni var hinn drottnandi — rjettara
væri ef til vill að kalla þá Frakklendinga, eins og þeir nú sjálfir
kalla sig Francais en ei lengur Francs.
Jiessar hinar merkilegustu vöísku þjóðir, sem vjer nú höfum
talið, þekkja allir, en færri mun kunnugt um hinartvær: Ladína
og Blökkumenn. Af þeim eru hinir fyrr nefndu heldur ekki
nema rúmar 50000, og búa í nokkrum hluta þess lands, sem Róm-
verjar áður kölluðu Rhœtia : i Graubúnden fylki í Svyza lögum — og
nokkrar þúsundir í Tyrol í Austurríki. Jáeir tala enn nokkurskonar
Latínu heldur bjagaða og afbakkaða, en hafa svo lítið afl að þeirra
naumast gætir innan um hinar öflugari þjtíðir, sem þeir eru í stjórnar
sambandi við. Meira mark er að B I ö kkumönn u m; þeir eru,
eptir sögusögn manns, sem lcngi hefur verið í DónaIöndonumv, hjer-
umbil 6,500000 a8 höfðalali, og búa þar, sem áður var hin forna
íiacia: í höfðingjadæmonum Jloldá og hinu eiginlega Blökku-
mannalandi, í Sjöborgaríki, sunnan til á Ungverjalandi, í Bulgaríu,
Bessarabíu og Bukovina —• og þess útan á víð og dreif um öll
Tyrkjalönd í Evrópu og í Grikkja ríki. Sjálfir kalla þeir
sig Romuni og segjast vera afkomendur þeirra hermanna ný-
lenda, sem Rómverjar sendu til Daciu, einkum Aurelianus keis-
ari; mál þeirra er líka enn auðsjáánlega mjög skilt Latínu, þó
það sje orðið aflagað og afbakað af annarlegum málum, sem von
er, þar sem þeir alltaf hafa vcrið undirlægjur nágranna sinna:
Grikkja, Slafa, Tyrkja o. s. frv. Hina fornu Daka töldu Rómverjar
með þrakneskum þjóðum — en þa8 sannar ei mikið, því svo kölluðu
Grikkir alla þjóðflokka fyrir norðan ðlakedoníu þó þeir ekkert
vissu með vissu um þjdðerni þeirra og ætt. En nú vilja slafn-
eskir rithöfundar segja, að í öllum þessum löndum hafi þá líka búi8
Slafar eins og þeir að mestu leiti geri enn, og Dakar hafi því cflaust
líka veriS slafneskir. Eptir því verða þá Rómunar blandað afkvæmi
slafneskra frumbúa í Dacíu og rómverskra nýlendumanna, og þessi
á a8 vera orsökin til hinna mörgu siafnesku orða, sem nú eru í máli
þeirra, cn ekki hin: að þau sjeu tekin upp síðar. Hvað sem nú
um þetta er, þá er það þó víst að hið rómverska mál og þjóðerni
hefur orðið ofan á, því af öllum málum er Rómunska nú líkust
Ilölsku, og almuga búningur Blökkumanna kvað jafnvel enn minna
menn á búning fornu Rómverja. Að kalla þá Blökkumenn hafa
Fornmenn líklega Iært I Sliklagarði, því nafn það, sem Grikkir
enn kalla þá er ‘‘liXd%os'' (Blacus í gömlum skjölum á Latínu);
og heldur Dr. Neigebaur að Slafar sjeu hinir fyrstu, sem hafi
kallað þá sliku nafni til að gefa til kynna hið latinska þjóðerni
þeirra, því Póllendingar kalli Itali enn í dag Wloch og Róm-
verja Wolschi, og svari það til hins þýzka Welsch (valskur).
* Dr. Joh. Ferd. Neigebaur, Beschreibung der Moldau und
Walachei. Leipzig 1848.