Norðurfari - 01.01.1849, Síða 132

134
BORBURFABI.
fietta sýnir að meir enn helmingi fleiri se81ar hafa verið útgefnir
enn bánkarnir hafa fje til að innleysa aptur, og á tímum eins
og nú, þegar allir vilja hafa eitthvað óbrigðult í höndum og tölu-
vert af seðlum því verður ónytt, þarf mikið af gulli og silfri tii
að fylla upp hið auða skarð, og hinnar óvenjulega viðbótar gætir
ei af því kringumstæðurnar eins og gleipa hana í sig. jpað lítur
því svo út sem forsjónin einmitt jiess vcgna hati valið þetta
tímabil til að láta gullnámurnar finnast, og menn hafa oftar á
þessari byltingatíð mátt sjá og þreifa á hve vegir hennar eru
órannsakanlegir, og hvernig hjálpin optast kemur allt öðruvísi enn
menn búast við og úr allt annari átt. Strax eptir byltinguna litu
allra augu til Frakklands eða jpýzkalands og voru að leita hins
mikla manns, sem þar ætti að koma upp. Til einskis — allt
var og varð dautt i þeim þrælkuðu löndum. En sjá! í austri,
þar sem fæstir höfðu nóg vit til að búast við nokkru miklu — í
hinu lítt kennda Magyaralandi var á meðan, áður cnn menn
grunaði nokkuð um slíkt, risinn upp spámaðuriun, sem nú er
að reyna að frelsa meginland Evrópu ef því annars cr viðhjálpandi.
Sameignarmcnn og samlagsmenn voru í Parísarborg að rífast um
hvcrnig þeir ættu að fara að deyða fátæktina, og niðurbrjóta vaid
hins dýrmæta málms, sem svo lengi hefur stjórnað heiminum og
mun gera fyrir því, sem þeir segja — en ámeðan finna ferðamenn
í óbyggðu landi svo mikla gnógt hins sama málms, að reikningur
hinna verður allur ónýtur, en breytingin öngu að síðurr miklu
stórkostlegri enn þeir gátu búist við. þ>að er því ekki ólíklegt
að gullfundurinn verði þegar fram líða stundir álitinn merki-
legasti viðburður hins merkilega árs, sem nú er liðið — að minnsta
kosti breiðir hann nokkurskonar gullbjarma yfir það, sem lætur
menn sjá allt hitt í undarlegra Ijósi. Og vissulega hefur árið
1848 verið merkilegt ár, og mun hafa miklar afleiðingar fyrir
inannkynið, því þó sumum þjóðum hafi tekist klaufalega, þá geta
þó einvaldarnir aldrei orðið hreinir einvaldar aptur. Jieir verða
framvegis að hlýða vilja þjóða sinna, og endurminningin um
hinn voðalcga storm mun neyða þá til að stjórna löglega, því,
síðan orðin “Mene Tekel” voru skrifuð á vegg, hafa aldrei
konungar óttast meir eða skolfið ákafar cnn í byltingonum 1848.
Um viðburðina eptir nýár getum vjer verið stuttorðari, því
þeir eru cinungis auglýsing þess í verki, sem allt fyrra árið hafði
verið í undirbúningi, án þess eiginlega nokkuð nýtt verði, sem
menn ei gátu búist við. Frá aðdragandanum höfum vjer sagt
svo greinilega sem vjer höfðum rúm til, og allt gengur nú miklu
fljótara — hinn langvinni sáðtími og gróðartími er liðinn og upp-
skcran byrjuð.
jiað, sem einkum vakti eptirtekt manna í byrjun ársins
1849, var meðferð þýzka einmgarmálsins í Frakkafurðu, því
þar leit þá svo út sem sá maður stæði farir stjórninni, er líkleg-