Eimreiðin - 01.01.1900, Blaðsíða 69

69
nokkur brunnur, sem dreypa megi á, en ekki vantar vætuna, því
alt húsið rennur og flýtur af raka og sagga, eins og öll steinhús,
sem ekki hafa verið brend innan; þar á bæjarstjórnin og fátækra-
nefndin fundi sína og þar er séð fyrir ráði bæjarbúa og margra
manna forlögum, eins og sjá má í »Reykvíkingi«, sem er hið einasta
af hinum mörgu blöðum hér, sem segir frá bæjarmálefnum, því
annars mundi enginn fá að vita neitt um þau. Par er Sigurður
fangavörður húsbóndi, sonur Jóns Guðmundssonar, sem lengst gaf
út »Pjóðólf«; í »tugthúsið« eru látnir glæpamenn og misgerða-
menn og þeir sem eru fullir, og sumir að óþörfu. I’ar er forstofa
svo há, að bergmál kveður þar við, svo ekki skilst mannsins mál,
gildir því einu hvaða mál þar er talað, hvort það er danska, þýzka,
frakkneska, enska, eða jafnvel latína og gríska eða arabiska.
Beint á móti »tugthúsinu« er »Geysir«. fað er allmikið hús, bygt
í fyrstunni af Páli Eyjólfssyni gullsmið, og var álitlegt drykkjuhús
og samkomustaður fyrir »Bakkusarliða« og »Bakkusarþý«; en nú
er þar alt orðið svo skikkanlegt, að ekki drýpur af neinu og alt
er í tómum heilagleik. — Skamt fyrir ofan »tugthúsið« er hús
Porbjargar Sveinsdóttur, og þar hjá nýtt og snoturt hús, er fröken
Ólavía Jóhannsdóttir hefur látið byggja; þar hefur hún skrifstofu
lífsábyrgðarfélags þess, er »Star« heitir. Ofar sama megin er nýtt
hús fagurt, bygt af Pórði prentara, syni Sigurðar þess, er hefur
sýnt einna mestan dugnað og elju allra manna hér, hefur aleinn,
hjálparlaust og styrklaust grætt út stóran túnblett þar við húsið,
og tínt sjálfur hvern einasta stein úr horngrýtis urð og holti, svo
nú er þar grænn og frjósamur flötur, og svo einnig jarðeplarækt;
þessi maður hefur aldrei verið nefndur né honum gaumur gefinn,
eða neina viðurkenningu fengið, því slíkt fá þeir sízt, sem eiga það
helzt skilið. Enn eru tvö ný hús sama megin, og sjáum vér nú ekki
þeim megin fleiri hús, en staðnæmumst um stund hjá Skólavörðunni
og njótum víðsýnisins; vér tökum eftir litaskiftunum, sem geta verið
fögur, þótt eigi sé skógar, eða frjósamir akrar eða önnur mannvirki,
eða jafnvel enn fegri fyrir það: Vatnsmýrin til hægri handar grængrá
og glittir sumstaðar í vatn og smápolla, Skildinganestúnið grænt og
melarnir grábrúnir, en þar úti fyrir blasir sjórinn við, hin blásvarta hafs-
brún Faxaflóa, þar sem skipin leggja inn, og nú má stundum telja tólf
eða tuttugu botnverpinga íiggjaþaráfiski,ogleggurreykjarstrokurnar
upp úr þeim eins og andi Miðgarðsormsins, þegar hann spjó eitrinu á
Pór. Par blasir »Jökullinn« við, sorgleg minning um feigð og dauða