Eimreiðin - 01.01.1900, Blaðsíða 140

140
Og honum hefir að vorum dórni tekist mikið í því efni. Vér skulurn
sem dæmi þess að eins nefna ritgerð hans um erfðaábúð, sjálfsábúð og
leiguábúð. Hann hefir í þeirri ritgerð með ljósum rökum synt fram á,
að mörg af meinum landbúnaðarins íslenzka eiga rót sína að rekja til
þeirra ábúðarlaga, sem vér eigum við að búa. En einn sjúkdómurinn
sækir annan heim, og vér fáum ekki betur séð, en að einmitt þau
meinin, sem frá ábúðarlöggjöfinni stafa, séu aftur undirrót margra ann-
ara stærri meina. Vér kunnum honum því margfaldar þakkir fyrir-
þessar rannsóknir sínar og þykjumst fullvissir um að þær séu ekki gerðar
ófyrirsynju, heldur hafa margar og heillaríkar afleiðingar. En skilyrðið
fyrir því er auðvitað það, að þeir menn, sem fást við þjóðmál vor,
nenni að kynna sér þessar rannsóknir, og þá einkum allir löggjafar
vorir. Yfir höfuð álítum vér, að enginn þeirra geti án »Lögfræðings«
verið, því á honum er margt að græða fyrir þá. Ætli þeir hefðu ekki
t. d. flestir gott af að kynna sér yfirlitið yfir löggjöf í útlöndum. Þvf
þó það sé stutt, eru þar margar góðar bendingar.
Málið á »Lögfr.« er yfirleitt gott, þó að sparðatilberar kynnu að
geta tínt þar eitthvað í sarp sinn. Ekki kunnum vér þó við orðið
>;ágangsþolir«. Betra mundi »ágangsþoli« eða »ágangsberi«, þó oss
líki þau heldur ekki sem bezt.
Eitt ráð vildum vér mega gefa útgefandanum. Og það er: að
enda jafnan hinar stærri vísindalegu rannsóknarritgerðir sínar með fá-
einum meginsetningum, þar sem stuttlega sé skýrt frá þeirri niðurstöðu,
sem hann hafi komist að. Það mundi vera gera ritgerðirnar aðgengi-
legri og notadrýgri fyrir allan almenning, og yfir höfuð vera hverjum
manni kærkomið.
VERÐI LJÓS! Mánaðarrit fyrir kristindóm og kristilegan fróð-
leik. i.—12. Rvík 1899. í árgangi þessum eru trúfræðislegar rit-
gerðir, frumsamdar og þýddar, nokkrar prédikanir, þýddar smásögur,
þýdd og frumort kvæði og fréttir um kirkjuleg málefni. í honum eru
og fáeinir ritdómar um nýútkomnar bækur. Frágangurinn er allur
snotur, bæði að því er snertir búning og efni. Prentun og prófarka-
lestur er í góðu lagi (þó prentvillur og stafsetningarvillur finnist) og
málið er yfirleitt hreint og lipurt og auðséð vandvirknis viðleitni á því.
Þó bregður því fyrir, að eignarfall nafnorða er sett á undan öðru nafn-
orði, er það á við, og eru það menjar frá eldra guðfræðismáli, sem
hefir verið næsta háð danskri orðaskipan. En þetta kemur að eins
fyrir á stöku stað í »V.-Lj.«, og er það viðurkenningar vert. Vér þekkj-
um ekki hina eldri árganga af »V.-Lj.« og getum því ekkert um þá
sagt. En um efni þessa árgangs getum vér borið, og er það að vor-
uni dómi gott og vel valið. Málefnum kristindómsins er haldið fram