Eimreiðin - 01.01.1900, Qupperneq 144

'44
hér á fót, sé stofnun mylkisskóla eða verklegrar kenslu í meðferð
mjólkur, smjör- og ostagerð, sem setja megi í samband við einhvern
húnaðarskólann, t. d. á Hvanneyri.
Það, sem hér hefir verið tekið fram, er að eins efnisyfirlit, til þess
að benda á, hve mikið er á ritgerðinni að græða. En um leið viljum
vér alvarlega skora á alla bændur og búalið að kynna sér hana ræki-
lega; það er þeim sjálfum fyrir beztu. Höf. á miklar þakkir skilið
fyrir framtakssemi sína og fræðslu og er vonandi að ávextirnir verði
miklir af því fræi, sem hann hefir hér niður sáð. Viðleitni hans hefir
þegar borið nokkurn ávöxt, þar sem síðasta alþingi veitti fé til að
stofna mylkiskenslu samkvæmt tillögum hans, og er ekki að vita, hve
mikið getur upp af þeim vfsi sprottið síðar meir, ef vel er á haldið.
En þá þarf líka búskaparlagið að breytast, þéttbýlið að verða meira og
menn taka að lifa meira á ræktaðri jörð, en hingað til hefir við gengist.
Annars er lítil von um að mylkin geti þrifist.
SVAFA, alþýðlegt mánaðarrit. I.— III. ár. Ritstjóri: G. M.
Thompson. Gimli, Man. 1895—99. Tímarit þetta er eingöngu fræði-
og skemtirit, að miklu leyti í likingu við norska tfmaritið »Kringsjaa«.
Efni þess er því mestmegnis þýddar sögur og fræðandi greinar af ýmsu
tægi. Er í mörgum af greinum þessum eigi alllftill fróðleikur og sög-
urnar margar skemtilegar, þó mismunandi kunni að vera að skáldlegu
gildi. Auk þess eru í ritinu nokkrar frumritaðar greinar, t. d. prýði-
lega rituð grein eftir Stefán Guttormsson: »Fátt er of vandlega hugað«.
þar er og mjög skemtileg kýmnissaga frá Nýja-íslandi eftir Gunnstein
Eyjólfsson: »Hvernig ég yfirbugaði sveitarráðið«. Þar er og töluvert af
kvæðum eftir ýms skáld Vestur-íslendinga, og eru af þeim tilkomumest
kvæðin eftir St. G. Stephánsson. Sem sýnishorn af þeim skulum vér hér
tilfæra nokkrar stuttar gamanvísur:
ORTHÓD OXINN.
Honum er alvara, (öðrum er gaman)
að sú kenning sem lengst megi tóra:
ab Fjandinn eignist oss alla saman,
ncma' Almœttib sjdlft og ]>rjá cða fjóra.
Hann nefnir ei Kölska með tæpitungu,
hann »textanum« fylgir. Ég hata’ allar gungur.
»HERRA ÞESSA HEIMS«.
Við kirkjuvegg Drottins klekur Fjandinn sér
upp »kapellu«. Og þegar talið er,
hve stór sé sú hjörð, sem hverjum þeirra heyri,
þá hefir Skrattinn — ja, svo langt um fleiri.