Eimreiðin - 01.01.1900, Síða 136

136
Það þarf því ekki framar vitnanna við um það, að þeir muni full-
boðlegir kirkjunni okkar, og er því alveg óhætt að bera þá á borð
fyrir söfnuðina, alstaðar þar sem því verður við komið — og það
sem fyrst.
Að því er »Sex Sönglög« snertir, þá má nærri því segja, að þau
séu hvert öðru betra. Sum af þeim eru áður kunn, t. d. »Þess bera
menn sár«, lag, sem fellur ágætlega við textann, og »Systkinin«, undur-
fallegt lag, fullkomlega samboðið kvæðinu. Það er því hreinn og beinn
óþarfi að vera að fjölyrða um þessi sönglög; þau hafa þegar reynst
vel í sönglegu tilliti og em fögur og frumleg. Og ekki nemur verðið
svo miklu, að flestir eigi ekki hægt með að eignast þau. J. Th.
IV.
GUÐM. MAGNÚSSON: HEIMA OG ERLENDIS. Nokkur ljóð-
mæli. Rvík 1899. Kvæðasafn þetta er lítið, en laglegt. Aðalkostir
þess eru, að kveðandin er lipur, málið hreint og orðalagið náttúrlegt.
Að vísu er ekki í því neinn stórfeldur skáldskapur, engar eldingar, er
slái niður í hug manna og »seiði hann leikinn«; en þó eru eigi alllítil
tilþrif í sumum kvæðunum (t. d. »Kvöldstundir við Eyrarsund« o. fl.);
og þegar þess er gætt, að höf. er ungur og lítt þroskaður alþýðu-
maður, sem hefir ekki átt kost á að afla sér verulegrar mentunar, þá
er hér óneitanlega ekki illa á stað riðið. Smekkleysur eru því nær
engar og yfir höfuð er furðulítill viðvaningsbragur á meðferð höfundar-
ins á efninu. Er eigi örvænt að hann sé efni í skáld, ef hann fær að
njóta sín og ná fullum þroska, og er því vert að hlynna að honum og
kaupa kvæði hans, sem mörgum mun skemtun að lesa, en engum
leiðindi.
ÍSLENDINGASÖGUR. 25.—27. Rvík 1899. í þessum heftum
eru: - Gísla saga Súrssmar, bæði hin lengri og hin styttri, Fóstbræbra
saga og Vígastyrs saga ok Heibarvíga. Eru þetta alt skemtilegar sögur
og merkilegar, þó hin síðasttalda sé því miður í brotum. — íslend-
ingasögur ætti hver íslendingur að kaupa öllum öðrum bókum fremur
(sbr. Eimr. IV, 156).
NYJA ÖLDIN III, 1—2. Utgefandi: Jón Ólafssm. Rvík 1899.
Þetta rit er áframhald (í tímaritsformi) af pólitiska blaðinu með sama
nafni, sem stofnað var haustið 1897 »til að unga út eggjum frá '89«,
en sem hætt var við eftir i'/4 ár, hvort sem það nú hefir verið af
því, að ritstjórinn hefir þá ekki enst til að »liggja lengur á«, eða hann
hefir þá loksins verið orðinn sannfærður utn, að hann hefði lagst á tóm
fúlegg, sem engin von væri til, að nokkur ungi gæti nokkurn tíma úr komið.
Fyrra heftið byrjar með ritgerð eftir ritstjórann um »dýrsegulmagn