Hlín - 01.01.1951, Side 73

Hlin
71
En nú fyrir nokkru höfum við frjett að alt sje á heimleið.
— Bið jeg eigendur munanna velvirðingar á þeim drætti,
sem orðið hefur á að skila þeim.
Að kvöldi fyi'sta sýningardagsins hjeldu Norðmenn
veislu mikla, buðu þeir öllum fulltrúum til hennar. Við
vorum 6 íslendingar, sem fórum til veislunnar, en um
200 manns sátu hana. — Þarna var mjög margt af eldri og
yngri vinum heimilisiðnaðarins, sem voru komnir langar
leiðir að til að taka þátt í þinginu.
Þegar við um kvöldið kornum til veislunnar, tilkynti
forseti þingsins mjer, að jeg ætti að sitja hjá sjer. — Jeg
fann það strax, að hjer var verið að heiðra landið mitt. —
Jeg skal viðurkenna það, að mjer hlýnaði um hjartað, að
vera þarna í heiðurssæti við hægri hönd forseta þingsins
og á vinstri hönd fylkisráðsmannsins, með íslenska fánann
fyrir framan mig. Meiri vináttu og hlýju var ekki hægt að
sýna okkur íslendingum.
Þegar við gengum til sætis, tilkynti veislustjórinn mjer,
að jeg ætti að þakka. — Það þýddi, að jeg átti að tala fyrir
hönd okkar íslendinga og fyrir minni Noregs. — Jeg var
of gömul til að verða skelkuð við þessi tíðindi. — Þetta
var í 5. sinn, sem jeg heimsótti Noreg. Þar hef jeg ávalt
notið þeirrar vináttu og frændsemi, scm binda þessar
þjóðir saman. — Mjer þótti vænt um að mega segja frá
því, sem inni fyrir bjó, frá fyrri heimsóknum mínum til
landsins feðra minna. — Mjer þótti líka gott að fá tæki-
færi til að lofa og prísa öll þau fallegu og stórbrotnu verk,
sem jeg hafði þá þegar sjeð. — Og sjálft landið var fagurt
og frítt, — svo fagran fanst mjer jeg ekki hafa sjeð Noreg
áður.
Það voru margar skemtilegar ræður fluttar yfir borð-
um, bæði af gestum og heimamönnum. — En eftir að upp
frá borðum var staðið, voru mörg skemtiatriði, söngur,
upplestur o. fl.
28. júlí hjeldu þingfundir áfram, og fyrirlestrar voru^