Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1974, Blaðsíða 150

síðan með því að hugsa um ýmis efni er í huga mér bjuggu og
reyndi bæði góðar og illar hugsanir. Ekkert af þessu dugði. Þá
datt mér í hug að grípa til sönglistarinnar. Sú íþrótt hefur aldrei
verið mér töm og aldrei iðkuð af mér utan víns, en nú reyndist
hún mér svo vel að dugði. Nú píndi ég röddina allt hvað af tók
á lögum sem gengu hátt og kyrjaði herfilega með rykkjum og
stórum rokum, ættjarðarljóð, sálma og sveitaskáldskap með ill-
girnislegu skopi.
Ég gekk að söngstarfinu eins og ákvæðisvinnu, og þótt mér væri
ekki skemmtun í hug lá mér stundum við hlátri. Þetta dugði mér
ásamt kuldaskjálfta til afturbirtu. Þá boraði ég gat á snjóhúsið og
skyggndist út.
Veðrið hafði fallið um nóttina, en nú var komin blindþoka.
Enn þrumdi ég í hæli mínu með veskið undir sitj andanum og stafa-
brotin við hrygginn til kl. 10. Þá brauzt ég út stirður og skjálfandi
og rýndi út í þokuna. Allt í einu rofaði í himinháan tind rétt hjá
mér. Ekki bar ég kennsl á hann og hugsaði með mér að þetta gæti
verið fjall í Loðmundarfirði. Svo lallaði ég af stað og liðkaðist
fljótt og hlýnaði.
Ég vissi ekkert hvað ég fór fremur en fyrri daginn. Ég gekk í
um klukkutíma og nú var engin vindstaða til að styðjast við, því
að logn var, enda gerði það ekkert til. Það hafði ekki reynzt mér
svo vel að fara eftir vindstöðu daginn áður. Tindurinn hvarf í
þokuna á ný og ég gekk í blindni, leið allvel, en var svangur.
Allt í einu birti til og ég gekk út úr þokunni sem reis eins og
veggur bak við mig. Fyrst tók ég eftir árgili framundan og handan
þess var mikið láglendi. Þetta láglendi var meira en láglendi Loð-
mundarfjarðar. Þetta var Héraðið. Þá sá ég kirkju í fjarlægð og
áttaði mig og varð um leið bæði forviða og glaður. Þetta var
kirkjan á Hjaltastað. Tindurinn sem ég eygði í svip áður stóð upp
úr þokukafinu og nú þekkti ég einnig hann. Þetta var Botnsdals-
fajllið sem ég er fæddur undir og hef búið í návist við alla ævi.
Ég hafði gist í Kirkjutungum og Hölknárgil framundan. Hölkná
fellur í Hraundalsá sem utar nefnist Bjarglandsá.
Nú hvataði ég göngu minni til næsta bæjar. Það var Hrjótur í
Hjaltastaöaþinghá. Þar bjó þá Kristbjörg dóttir Kristjáns Jóns-
148
MÚLAÞING