Fróðskaparrit - 01.01.1981, Page 185
A note on Lilja
193
of subjectio, »when we enquire of our adversaries, or ask ourselves,
what the adversaries can say in their favour«, followed in lines
1144—53 by an example of gradatio, »the figure in which the
speaker passes to the following word only after advancing by steps
to the preceding one«.17) Thus:
1139 Serpens invidiae nostraeque propaginis hostis,
Cur cruce damnasti Christum? Meruitne? Sed expers
Omnis erat maculae. Corpus fantasma putasti?
1142 Sed veram carnem sumpsit de virgine. Purum
Credebas hominem? Sed de virtute probavit
Esse Deum....
1147 Hostis enim primus damnaverat Evam,
Eva secunda virum, vir tertius omne quod ejus
Stirpis erat, stirps quarta Deum, Deus ultimus hostem,
1150 Cui mors ipse fuit... .18)
Compare Lilja 65—6619):
Hví stundaSir, enn forni fjandi cf. 1139
fremdar-snauSr, á Jesú dauSa? —1140
eSa Jaóttiz Jm meiri at mætti,
máttrinn hans aS guSdóm váttar, 1143—4
eSa hugSir f)ú líkams lygSir? 1141
líkam tók hann meyjar ríkrar, 1142
óverSugan hann flengdu fyrSar; 1140
flekklausastr hann vann til ekki. 1140—41
Pú fyrdæmdir auma fivam, 1147
fiva mann fyr epli bannat, 1148
maSr bansettur allar ættir, 1148—9
ættin Krist, er spjóti nisti, 1149
Kristus [)ik j)ó, er fant í fystu 1149
fystan prett ok manndráps lystir;
svá ódygðar-brandrinn bjúgi
beygðiz aptr í fn'na kjapta.
Here we have a version of the lines from the Poetria nova in a
transfer that is sometimes more or less verbatim, sometimes more