Skírnir - 01.01.1886, Qupperneq 24

26
ENGLAND.
varðforustu Indlands þar nyrðra. f>að var og hans ráð, að
Englendingar tóku sjer stöðvar til hersetu í Kandahar, svo
þeir gætu látið Abdurrhaman, jarlinn nýja, hafa hitann í hald-
inu, en ættu sjálfir skjótara til taks, ef á þyrfti að halda.
Eins og frá er sagt i «Skirni» 1881 vildi hann gera Kandahar
álimað Indlandi, en þeim Gladstone leizt annað og þeir
kvöddu herlið Englendinga heim aptur eptir tiðindin sem urðu
um sumarið 1881, uppreisnina i Kabúl og viðureignina við
Ajub «kahn». það er utan efs, að þeir ætluðu að gera sjer
jarlinn hollan og trúan, er þeir skiluðu honum aptur Iandinu,
og síðan hafa þeir stýrkt hann með ymsum framlögum, en
samt sem áður hefir þeim verið heldur grunsamt um einlægni
hans, og svo er þeim enn í raun og veru, þó þeir telji hann
sinn bandavin og taki honum með miklum virktum þegar svo
ber undir '*). jpegar Rússar höfðu brotið Tekke-Turkómena
undir sig, unnið Geog Tepe, og höfðu Merw á sinu valdi, fór
Englendinguin að verða bimbult i meira lagi, og blöðin köll-
uðu í ákafa, að Rússar væru nú fyrir portum Indlands. þeir
Gladstone tóku nú líka að inna til um málið við stjórnina í
Pjetursborg, og ljetu hana vita, að Rússar yrðu nú að láta
staðar nema, þ. e. að skilja: halda ekki sunnar og sneiða sem
vandlegast hjá Herat og Afganalandi. Rússar svöruðu öllu vel
sem vant var, kváðu allt gert fyrir sýna nauðsyn og til að
tryggja landeignir sínar fyrir ránum og injirásum ýmissa þjóð-
flokka á grenndarslóðum þeirra landa, sem ljeku þar lausum
hala og voru engum áður háðir. þeir fjellust og loks á uppá-
*) í fyrra vor (apríl) ferðaðist Abdúrrhaman suður til Indlands á fund
varakonungsins, Duffeiins lávarðar, og var honum tekið með mestu
dýrð og viðhöfn. þeir fundust í Ravul Pindi, og voru þar margir
Indlandshöfðingjar saman komnir, hersýning haldin o. s. írv. Dufl'erin
vildi sýna honum hvern hauk hann ætti í horni þar syðra, en jarl
mun hafa viljað vita, hvað hann ætti þar til halds og trausts sem
Englendingar voru. Hann á að hafa verið heldur fámæltur á þeim
fundi, en tekið þó svo við lieiðursgjöf varakonungsins, gull- og stein-
skreyttu sverði, að hann hjet að hafa það í andvígi gegn fjendum
Englands, hvar og hvenær slíku væii að skipta.