Skírnir - 01.01.1886, Qupperneq 40

42
ENGLAND.
verða þynnst skipaðaður, sem beitist fyrir mestu og beztu í
rjettlætisins, mannúðarinnar og framfaranna nafni, og hefir aðra
eins skörunga sjer til forustu og Gladstone er, og þá sem af
honum hafa lært og í hans fótspor vilja feta. Vjer vonum að
Iesendur «Skírnis» fagni því ekki síður enn höf árgangsins
1882, er það virðist ætla að rætast nú, sem þar var líklegast
talið (bls. 31 — 32) um úrslit irska málsins, eða hver i þeim
mundi mestan þátt eiga. Hjer með skal þó ekki af þeim
manni dregið — Parnell — sem Irar munu ávallt meðal þjóð-
hetja sinna telja, þó hann sje bæði enskur að ætterni og
prótestanta trúar.
Frá Irlandi sjálfu er ekki neitt nýnæmislegt að segja.
«þjóðarfjelagið» hefir haldið kappsamlega sinu fram um fundi,
og á þeim hafa forustumenninir stappað stáli í fólkið, að halda
sem fastast og með eindrægni við áform sín, og berjast þjóðinni til
frelsis og forræðis, en taka örugglega við nýjum afarkostum
og kúgunarráðum stjórnarinnar, ef því yrði að skipta. Parnell
hughreysti alstaðar fundafólkið, og kvað hörmungajelin mundu
bráðum rjena, þvi eptir hinar nýju kosningar hlytu Irar að ná
þeim tökum á löggjöfinni í Lundúnum, að þeir ættu meira
undir sjer enn nokkurn tíma fyr til góðra umskipta og harmabóta
írsku þjóðinni til handa. Af þvi sem að framan er greint má
sjá, að þetta hefir ræzt að nokkru leyti — hver sem úrslitin
verða — og því hefir sumum Tórýmönnum orðið að orði, að
konungurinn á írlandi hjeti nú Parnell, og ráðherrar Breta-
drottningar væru hans þjónar. Að visu var við það komið á
öllum fundum, að Irar mundu sem fyr freista allra neyðarúr-
ræða og ekkert skirrast, ef Englendingar vildu ekki taka sanni,
en það er auðsjeð að Parnell og aðrir forvigismenn Ira hafa
gert sjer mesta far um að halda samsæristiltektum leyndarfje-
laganna í skefjum, því þeir hafa ávallt vel vitað, að slikt
mundi að eins fyrir spilla, er laga og löglegra ráða skyldi
freista þjóðarmáli þeirra til framgöngu. Að vísu hefir viljað
út af bregða og afvega fara á sumum stöðum, einkum siðasta
hluta ársins, sem var á minnst, en árið sem leið, hefir þó allt
með mun skaplegra móti gengið, enn mörg ár á undan. þess