Skírnir - 01.01.1886, Síða 110

112
BALKANSLÖNDIN.
— höfðu Rússar*) tökin hin sömu, og hið sama fyrir stafni,
og þeim varð þar skjótt illa við landstjórann, Alekó pasja, er
hann reyndist þeim og konsúli þeirra, Sarakin að nafni, óleiði-
tamari, enn þeir höfðu til ætlazt. Um leið og þeir í báðum
löndunum æstu svo flokka upp á móti stjórn þeirra — hver
sem hún var — svo að ekkert varð úr þinglegum athöfnum
eða lagabótum, reru þeir kappsamlega undir, að menn gengu
i fjelög til að sameina böndin, og ljetu prjedika fyrir fólkinu,
að slíkt væri ósk og tilgangur Rússakeisara. I Rúmelíu lögðu
þeir heimuglega fje til blaðs, sem hjet «Sameiningin», og varð
það skjótt vinsælt í báðum löndunum. Allt fyrir þetta gerðu
þeir landstjórann óþokkaðan hjá stórveldunum einmitt fyrir
það, að hann væri þeim mönnum sinnandi, sem vildu koma
iöndunum aptur í samsteypu, og það olli, að hann varð af
endurkosningu, en í hans stað kom sá, er Gavril Chrestoviz
heitir, Rússum með öllu háður og ofurseldur. En hvar stefndu
þeir sjálfir að? — Ohætt að segja, að þeir vildu undirbúa
sameining landanna, og mart annað sem fórst fyrir 1878, enn
henni skyldi þá fram komið, þegar öllu væri komið i rússn-
eskar stellingar, fólkið hefði hneigzt meir að rússneskum stjórn-
arháttum enn þingstjórn og þingstjórnarfrelsi eptir sniði Evrópu-
ríkja, og lært að una kjörum sínum undir væng Rússlands.
Um fram allt vildu Rússar koma herliði landanna í góða skipun
með forustu rússneskra hershöfðingja og yfirliða. I stuttu
máli: hjer skyldi það spjót fullhvatt, sem átti að verða Tyrkj-
anum að bana. þegar hinn nýi landstjóri hafði tekið við
taumunum í Rúmelíu, hjeldu þeir áfram að hlynna að leyndar-
fjelögum landsbúa, en hjer var það, að þeim brást bogalistin.
þeir menn, sem í fjelögunum voru, sórust í nýtt bandalag á
iaun við Rússa, og höfðu tvennt í takinu: að smeygja af sjer
ráðríkishöptum Rússlands — álíka og tekizt hafði að miklu
*) Hjer er ekki síður talað um atgjöiðir og undirróður alslafaflokksins
á Rússlandi enn ráð stjórnarinnar sjálfrar, því hún lætur opt þá
menn pæla þar fyrir sjer, þó hún látizt sjálf hvergi við koma, sem hún
heldur að eittbvað geti síðar gróið Rússlandi til nytja.