Skírnir - 17.06.1911, Page 15

Frá uppvexti Jóns Sigurðssonar.
111
reyndir og skynsamir íslendingar ætti í landinu sjálfu að
taka hlutdeild í, að ráðgast um málefni þjóðarinnar, og
í stjórn þeirra1)*. Konungur svaraði nefndarmönnum sem
fiuttu honum erindið af íslendinga hálfu, að hann skýldi
láta sér einkar umhugað um hag Islendinga og myndi
gleðjast yfir því, ef einhverju yrði komið til leiðar til að
efla velgengni þeirra, og þótti hann á stjórnarárum sín-
um efna vel það heit.
Ekki vitum vér með vissu hvern þátt Jón Sigurðs-
son hefir átt í samningu ávarps þessa, en þeir sem hafa
lesið »Ný Félagsrit« munu kannast við, að í ávarpinu er
einmitt brotið upp á nokkrum þeim málum, sem Félags-
ritin gera að aðalumtalsefni sínu í fvrstu árgöngunum.
Auk þess er til í safni Jóns eigin handar uppkast eða
afskrift(?) af ávarpi þessu, svo að óhætt mun vera að
fullyrða, að hann hafi tekið einhvern þátt í að semja það.
Embættismannanefndin í Keykjavík hafði 1839 haft
til meðferðar mál um hluttöku Islendinga í fulltrúaþingi
Dana í Hróarskeldu og hversu haga skyldi kosningum á
Islandi til þings þessa.
Þegar það kvisaðist nokkru eftir nýár 1840 að verið
væri að búa mál þetta undir konungsúrskurð, áttu Islend-
ingar í Kaupmannahöfn fund með sér og tóku saman
grein til áréttingar máli þessu og ávarpinu. Birtist hún
síðar sem ritstjórnargrein 16. marz 1840 í »Fædrelandet«,
sem þá var eitthvert frjálslyndasta blað í Danmörku. I
grein þeesari er vikið að því, að tilskipun 15. maí 1834
beri með sér, að löggjafmn hafi ætlast til, að Islendingar
sendi einungis til bráðabirgða fulltrúa á þing Eydana.
Þar næst eru leidd góð og gild rök að því, að íslending-
ar eigi heimtingu á að fá sérstakt ráðgjafarþing í landinu
sjálfu og sýnt fram á, að fáeinir íslenzkir fulltrúar á
dönsku þingi gæti ekki orðið landinu að tilætluðum not-
um og að fulltrúaþing á íslandi, skipað 36 fulltrúum,
mundi vart baka landinu meiri kostnað en ferðakostnaður
*) Berl. Tidende 21. Desember 1839 og Skirnir 1840, 70.—72. bls.