Skírnir - 17.06.1911, Qupperneq 54

Á g r i p
af æfi Sigurðar prófasts Jónssonar á Rafnseyri
eftir Odd prest Sveinsson.
Sigurður Jónsson var fæddur 2. janúar 1777 að Stað á Snæfjalla-
strönd. Paðir hans var Jón prestnr Sigurðarson, en sá Sigurður var Ás-
mundsson og hafði lengi húið að Ásgarði í Grrímsnesi og verið merkis-
bóndi; móðir hans hét Ingibjörg og var Olafsdóttir, systir Jóns sál.
Ólafssonar lögsagnara, er lengi bjó að Miðhúsum á Reykjanesi. — Sig-
urði var strax eftir að hann fæddist komið til fósturs hjá heiðvirðum
bónda Jóni Gruðmundssyni og konu hans Ingveldi Erlendsdóttur, sem þá
bjuggu að Bæjum á Snæfjallaströnd, og var hanu hjá þeim að fóstri,
þangað til faðir hans flutti árið 1785 frá Stað á Snæfjallaströnd að
Rafnseyri, tók hann þá Sigurð son siun með sér þangað og fósturfor-
eldra hans, sem áður er getið, í notum þess, að þau höfðu fóstrað Sigurð.
Sigurður var nú með foreldrum sinum eftir þetta á Rafnseyri, og
byrjaði faðir bans þá að kenna honum skólalærdóm, því Sigurður var
snemma námfús og gefinn fyrir lærdómsmentir. — Þegar hann var 18
ára, sótti faðir hans um skóla fyrir hann, og fekk Sigurður þar inntöku
haustið 1796, og náði þá strax sæti i miðjum efribekk; i skóla var hann
2 vetur, og útskrifaðist þaðan vorið 1798 með sérlega góðum vitnisburði.
Eftir það fór Sigurður heiin til foreldra sinna, og í næstu 4 árin
þar á eftir, gekk hann að allri vinnu hjá föður sínum, bæði til sjós
og lands
Um þær mundir tók faðir hans að veikjast, svo hann treysti sér
ekki einn til að þjóna brauðinu, hversvegna hann valdi Sigurð sér til
aðstoðarprests; reið Sigurður þá suður 1802, og þáði prestvígslu um
sumarið. Þegar hann kom heim aftur frá vígslunni, tók hann að gegna
flestum embættisverkum fyrir föður sinn. Árið eftir þann 29. september-
mánaðar 1803 giftist sira Sigurður jómfrú Þórdísi Jónsdóttur, Ásgeirs-
sonar, prófasts í Holti við Önnndarfjörð. Reistu þau þá bú á þriðja
partinum af Rafnseyri með sárlitlum efnum, og bjuggu við þau kjör i
næstu 9 árin þar á eftir, og í öll þau ár hafði sira Sigurður ekki til
launa hjá föður sinum af inntektnm brauðsins nema 12 rd. árlega, svo
hann varð á þeim árum að neyðast til að vinna baki brotnu. Á vorin