Skírnir - 17.06.1911, Page 206
Jón Sigurðsson.
Hugleiðingar út af líkneski E. Jónssonar, því er sýnt var
í búðarglugga í Reykjavík veturinn 1911.
Líttu hér, þjóð nrin! listamanns í verki
lauk þinnar ættar, þann, sem bar þitt merki!
Líttu hér tign á háu höfðingsenni!
Horfðu með lotning þitt á íturmenni!
Þannig í stríðinu stóð hann alla daga
stórhuga, djarfur — aldrei þó til baga —
Þannig hann hvesti brún mót böli þjóðar,
brennandi’ af þrá, að rættust vonir góðar.
Þannig hann stóð á Þjóðfundinum sæla,
þróttmiklu’ og djörfu’ er orðin réð hann mæla,
orðin, sem bergmálar ísafoldin bjarta,
orðin, sem festust dvpst í þjóðar hjarta.
Útrétt var höndin, lýðinn til að leiða
leiðir til sigurs — veginn til að greiða
kynslóðum yngri’, ef kraft og vit ei brysti,
að keppa’ að því marki’, er setti’ »Hinn mesti’ og fyrsti*.
Útrétt var höndin, til að saman safna
sundruðum kröftum — til að láta dafna
einhuga frelsisþrá i þjóðar-anda,
þrekmikið fylgi, við hið sanna’ að standa.
Þannig sem foringi’ hann stóð í styrjar hríðum,
staðfastur bar hann skjöldinn fyrir lýðum;