Norðurfari - 01.01.1849, Side 79

FRELSIS HREIFINGARNAR.
81
lofa sjer f>ví, að almennt |>ing skyldi verða haldið í Vinarborg fyrir
öll fiessi lönd til að ræða stjörnarskrána áður enn hún yrði að
lögum. Af þessum óeirðum kunni keisarinn svo illa vi8 sig aS
hann flúði frá Vín 17. Maí og til Innsbruck me8 allt hyzki sitt,
og beiddi ráðaneytiS a8 stjtírna fyrir sig á meðan. Smá óeirðir,
sem síðan urðu í Vínarborg, hlaupum vjer öldungis yfir, því þær
voru árangurslausar, og orsökuðust mest af völdum hirðarinnar,
sem langaði til að fá tækifæri til að taka höfuðborgina með vop-
num, og bæla svo allt niður — en hún varð lengur að bíða fiess.
Hjer verðum vjer að geta einnar konu, sem eiginlega hefur stjórnað
öllu og verið sálin í hinu svo títtnefnda hirðhyski keisarans (cama-
rilla), en það er erkihertogafrú Sofía; hún er bæversk konungs-
frænka og gipt Franz-Karli erkihertoga einka-bróður Ferninands
keisara. Jiað var hún sem lagði ráðin á og spann allar refjar
móti þjóðonum til að halda við einveldinu, því hún vissi vel að
elzti sonur hennar stóð næstur til ríkis eptir föðurbróður sinn,
sem er barnlaus; og henni veitti líka hægt að hafa það fram,
sem hún vildi, því Ferdínandur sjálfur er þreklaus og ónýtur þó
hann sje sagður hjartagóður, og hægt átti hún með að útvega
sjer nóga hjálparmenn innan um hina gjörspilltu og samvizkulausu
hirðsnígla. En það, sem hún hefur starfað, hefur hún gjört
í leyni, og vjer gctum því ei sagt nema frá hinum síðari afleið-
ingum af ráðabruggi hennar, og látum hana nú um stunð spinna
kóngulóarvef sinn í friði í Innsbruck.
Síðan Slafar fóru að vakna hafa fræðimenn þeirra mjög verið
að hugsa um mikið alslafneskt ríki eða ríkjafjelag, sem ætti að ná
yfir allar slafneskar þjóðir, þó svo að hver væri einráð hjá sjálfri
sjer, og ættu ríkin að vera þessi: Suður-Slafar allir eitt, þá
Czekkar og Slovakar annað, Pólverjar hið þriðja, Rússar hið fjórða
og ef verkast vildi Litlu-Rússar hið fimmta milli þeirra og Pól-
verja. Einkum hafa þó Czekkar ritað um þetta og rannsakað vel
fornsögur Slafa; þeir eru yfir höfuð lærðastir þeirra allra og mestir
fornfræðingar, og hefur þeim líka verið hægra að koma sjer við
á Bæheimi heldur enn Pólverjum undir rússneskri stjórn. Allt
það, sem áður voru orð og hugarburðir, ætlaði nú 1818 að verða
að verki, og Slafar hugðu sjer til hreifis. Czekkar, sem eru
undir 3 mill. á Bæheimi, þar sem þjóðverjar að eins eru rúm ein,
neituðu fyrst að senda fulltrúa til Frakkafurðu þó land þeirra
lengi hafi verið í þýzka sambandinu; og síðan stofnaði Stur
slovakskur maður slafneskt fjelag f Prag, sem hann kallaði
Slovanska Lipa (hið slafneska linditrje), og bauð það fjelag
Slöfum öllum í Austurríki og annarstaðar að, ef þeir vilðu, að
koma fyrst í Júni á almennan Slafa-fund til Pragar til að ræða
um stöðu þeirra í keisaradæminu framvegis. Thun greifi, sem
þá var landstjóri i Bæheimi, hafði valið czekkneska stjórn til að
hjálpa sjer að halda frið í landinu, því eptir það, sem í Vínar-
borg hefði orðið 15. Maí kvað hann öllu sambandi milli I’ragar og
F