Norðurfari - 01.01.1849, Síða 121

FRELSIS HREIFINGARNAB.
í23
og heimsku, og þegar enski sendiherran Sir Henry Bulwer í nafnf
stjórnar lands síns rjeði þeim til að hafa manna aðferð, yísuðu
þau honum burt, en hafa þó orðið að auðmíkja sig aptur síðan.
Don Carlos og hershöfðingi hans Cabrera rjeðist í ár ennþá einu
sinni inn í basnesku hjeröðin, og voru þar háðar nokkrar smá
orrustur, en ekki varð neinn árangur að þeim fyrir herra Karl.*
Sama sem um Spán má hjerumbil segja um Portugal, nema hvað
enginn hefur brotist þar inn í land, og heillavænleg ráð Englcndinga
hafa þar meira að segja enn hjá hinni núverandi spánsku stjórn.
I Svíþjóð og Noregi var allt í spekt, en Svíar eru þó með stillingu og
þreki að búa sig undir stjórnarbót. I Danmörk var verið að
þinga úm ný stjórnarlög síðan í Octóber, og þó ei komið langt.
Belgland og Holland sýndu hve frjáls lönd eru öflug innanum
byltingar, og hve miklu er betra að byggja ríki sitt á velvilja
og skynsemi þegna sinna enn á heimskulegu oftrausti á valdi
sjálfra sín, á keyptum embættismönnum ogherþjónum. Á Hollandi
lagði konungur sjálfur fram uppástungu til stjórnarbótar, og á meðan
Frakkar voru að snarsnúast um sjálfa sig og Jijóðverjar að stækka
ríki sitt í huganum, voru Hollendingar að auka land sitt á veru-
legan hátt og gera þar akra sem áður var sjór: þeir eru að ausa
upp Harlems haf, þó stórkostlegt sje, og láta að því vinna gufu-
verkfæri, sem náttúrlega eru smíðuð á Englandi. Eitt land er og
enn á mcginlandinu, sem sannarlega er frjálst, en það er Svyz-
verjaland. Mitt á milli harðstjóranna hefur það alltaf varið frelsi
sitt fyrir þeim og fjalladali, og hefur nú, síðan Metternich og
Guizot hættu að ónáða það, í næði lokið við stjórnarbót þá, sem
mönnum tókst ei að hafa fram á þinginu 1835. Aðal-augnamið
hennar er að styrkja betur einingar stjórnina og sambandið milli
hinna einstöku fylkja, svo, hafi Svyzverjar hingað til getað varist,
þá er nú minni von enn áður fyrir einvaldana um að geta kúgað
þá, efþeim annars kann að koma sú heimska I hug að vilja ráðast
á frjálsa þjóð. Svyzland cr nú og hið einasta hjerumbil óhulta
hæli fyrir þá menn á meginlandinu, sem kúganin rekur að beiman
og ei fara til Englands.
En þessi ríki, þó þau sjeu heiðarleg og góð heima hjá sjer,
eru svo lítil og afllaus útí frá, að þeirra varla gætir; og menn
verða því annarstaðar að leita þess lands, sem bæði hefur afl, vit
og vilja til að ryðja frelsinu til rúms, og sem harðstjórarnir hata f
hjarta sínu fyrir sakir skynsemi þess og velmeigarnar, en þó aldrei
þora að mögla móti, því það gæti marið þá með einum fingri og
feykt útí veður og vind ríki þeirra, sem eiginlega hvergi á sjer stað.
jietta land er Bretland og hinar brezku eyjar í Atlasarhafi, land
það, sem frá aldaöðli, síðan Engil-Saxar og og Norðmenn lögðu
* Menn vita a5 Don Carlos (greifin af Monteinofin) er sonur eldra Don
Carlos, bróður Ferdinands vir- , fiiður Isabellu drottningar. Hann þykist nií
liaia rjett til rikis d Spáni eptir hinuin eldri eríðalöguin sein Ferd. liafði
sett aður enn dætur fians fæddust, þvf faðir lians, sein enn lifir i’ Italíu
afsalaði sjer rjetti sinuin honttin í hag 1839.