Norðurfari - 01.01.1849, Qupperneq 142

144
NORÐURFAKl*
lengur varnaS, að framkvæma J>að, sem henni hefði verið ætlað.”
En það skrítnasta var, að enginn vissi alminilega hvert þctta
ætlunarverk var, og meiri hluti hins nýja þings vildi heldur í
blindni samþykkja að níðingsverk væri unnið enn þola að ráðaneytið
þyrfti að játa að það hefði hlaupið á sig. Lesseps var sendur
sem erindisreki til herliðsins, til að reyna að miðla málum milli
Oudinots og Rómverja, og hann fór líka heiðarlega að öllu, til
þess að bera sig að bæta úr glðpskap og flanæði stjórnar sinnar,
svo hún þó hefði svo litla skömm af, sem unnt væri. En þegar
hann var búinn að semja við þriggjamannastjórnina neitaði Oudi-
not að samþykkja sáttina, ogLesseps var kallaður aptur — Cor-
celles kom i hans stað, og Frakkar byrjuðu að búa sig til árása
á borgina. Síðan hefur og frakkneska ríkisráðið móti öllum rjetti
dæmt Lesseps ávítuverðan fyrir aðferð sína; þar sem hann þó ekki
gerði annað enn að halda sjer til orða sjálfra ráðgjafanna, sem svo
opt höfðu sagt, að þeir ei vildu ofsækja en einungis vernda Róm
fyrir erlendum óvinum. En í Parísarborg sjálfri vakti Iíka þessi
aðferð stjórnarinnar maklega gremju, frjálslyndir menn allir og
rjettlátir dæmdu hana svívirðilega og vinstrihliðarmenn ætluðu sjer
að nota hana til að steypa ráðaneytinu. Ledru-Rollin var settur
út til að spyrja það á þinginu greinilega um alla aðferð
þess í rómverska mál/nu og sýna mótsagnir og ranglæti hennar;
en í stað þess vel að nota sjer af hinum ágæta málstað, sem hann
hjer hafði, og gera Odilon-Barrot reglulega til skammar með hið
vitlausa og rangláta uppástanð sitt: að menn yrðu að halda áfram
að vinna níðingsverk þegar menn einu sinni væri byrjaðir á því,
annars hefðu menn ósóma af — í stað þessa skaut Ledru-Rollin
málonum til obbeldis, og hótaði að gera uppreisn ef ráðaneytið ei
Ijeti undan. Með þessu spillti hann öllu fyrir sjer, og stjórnin
vann sigur með miklum atkvæðafjölda í máli, sem hún vissulega
hefði mátt til að segja af sjer fyrir hjá ospilltri þjóð, og jafnvel
líklega hja Frökkum ef Ledru-Rollin, eins og Examiner sagði, hefði
geta verið skynsamur hálfa stundu. En vjer vitum þó ei í raun
og veru hvort hann er lastverðari enn armingjarnir á þinginu,
sem af ótta fyrir honum gáfu atkvæði beinlínis móti sannfæringu
sinni; og þó hinn frjálslyndari Ookkur þættist ei hafa viljað steypa
stjórninni vegna þess að vinir þeirra þá voru komnir inn í hana,
Passy orðinn fjárstjóri, Dufaure innanríkis- og Tocqueville
utanríkis-ráðgjafar í stað Faucher’s og Drouyn de Lhuys, þá mega
menn vel spyrja hvers vegna frjálslyndir menn nokkurn tíma vildu
taka þátt í stjórninni með slfkum skilmálum. En svona var það
nú samt, og þingheimurinn þoldi það. Vinstrihliðarmenn ætluðu þó
að reyna að gera uppreisn þann 13., en tilraun þeirra varð að
öngu sakir stórkostlegs viðbúnings Changranier’s, herstjórans í
Parísarborg, og stjórnin fekk tækifæri til að nota sjer af þeirri
aðferð, sem allar ónýtar og heimskar stjórnir þurfa að grípa til,
að leggja bönd á mannhelgi og mannfrelsi. Hersátur var kunngjört