Norðurfari - 01.01.1849, Qupperneq 145

FRELSIS HREIFINGARNAR.
117
og ráSgjafar hans vildu helzt snúa aptnr til sömu hörku og heimsku
og áður var enn hann í fvrstu tók við stjórn. Frakkar, sem þóttust
ætla að útvega Rómverjum hóglegt frelsi, geta annaðhvort öngu
til leiðar komið, eða þeir hafa aldrei meint neitt með orðum
sínum, því Oudinot hefur aptur innsett kardínálastjórn í Róm og
allt hið gamla klerka vald, sem nú allstaðar blóðgírugt leitar hefnda.
Bæði í Róm og Bologna eru menn nú skotnir án dóms og laga
eptir skipan einhvers vesæls klerks, sem með vöronum segir:
“friður sje með yður,” um leið og hann í hjarta sínu og með
höndonum er að myrða menn. Og Frakkar þola allt þetta prýði-
lega svo menn verða að halda þeir sjeu því samþykkir — Oudinot
er cnn í Róm, þó sagt sje stjórn hans hafi kallað hann aptur.
Fin það er án efa gott að lofa öllu þessu blindaða fólki að lýja
sig á egin æði sinu, og páfaðæminu að eyðileggja sjálft sig, því að
katólskan með þessari aðferð veiti sjálfri sjer banasárið, er vorla efasamt.
Italir eru um allar aldir vaknaðir af þeim skaðlega villusvefni,
sem hún hafði svæft þá, og það þurfti víst eitthvað meira
enn lítið til að þeir röknuðu úr því roti. Páfinn er búinn að
missa alla virðingu þeirra, sem áður álitu sig börn hans — og til
hvors ættu menn líka að hafa hann nú? Mýtur og bagall styrkir
lítið ríki Krists, og hið gamla skáld, sem unni Ítalíu svo innilega,
segir að aldrei muni hún þrifast meðan sama hönd haldi á frið-
arstafnum og veldissprotanum. jrað hefur verið satt hingað til,
og nú sem stcndur á hún líka enn ólán sitt hinu sama að þakka: —
<(Ma 1 alta providenza che con Scipio
Difese a Homa la gloria del mondo,
Soccorra tosto sl coin* io concipio.” *
En Frakkland, hið vesæla Frakkland, er þó miklu verr farið
ennltalía, því það hefur enga von, en er alltaf viðstöðulaust að
sökkva dýpra og dýpra í ófrelsi og andlega spillingu. Sundurrifið
að innan af flokkadráttum og flokkum mcð samvizkulausum
foringjum, verður það að bráð hverjum sem bezt býður, og fáir
eru þeir eða engir, sem láti sjer annt um gagn landsins sjálfs.
jjar hefur ei enn einu sinni komið upp maður, sem fær væri að
stjórna byltingunni —• allt eintóm smámenni, cnginn Kromwell,
enginn Mirabeau! Og hvað, sem um hinn síðar nefnda má
segja að öðru leiti, þá hefði hann þó víst aldrci samþykkt að
landi sínu skyldi fara svo hörmulega sem því nú fer, að gera
fyrirlitið hið veglega nafn rei publicœ, og hafi Frakklandi tekist
nokkuð vel, þá skyldi það helzt vera það. Með aðferð sinni
við Róm hefur hin núverandi stjórn sett á sig eylífan skamm-
arblett í augum allra góðra manna: að ráðast á þjóð, ein-
ungis vegna þess að hún kaus sjer sömu stjórnarlögun og
Frakkland sjálft, þó hún liklega hefði verið færari um að láta
* D ante, Parctrlisot Canto xxvn. En hin haleita forsjón, sem inpð Scipio
veitti Kóm frægð veraldarinnar, inun bráðlega koma til hjálpar ef allt fer að
áliti infnu.
k2