Eimreiðin - 01.01.1900, Page 29

29
Enn grærðu á foldu fríð,
Sem fyr á Baldurs ríkis tíð,
Eá Breiðabliks frá reit
Með blíðu hann til þín leit.
Nær sprattstu fyrst á fold
Og fögru lyftir höfði úr mold?
Hvort laukstu upp bjartri brá
l’á Baldur Nönnu sá
Og ólst fyrst ástin sú,
Sem enn í helju reyndist trú?
Gaf hún það heitið þér,
Sem hans af líking er?
Og hvort var þér ei hrygð,
Er harma réð öll jarðarbygð
Sinn horfna hugljúfann,
Er heljar gisti rann?
Og góðan guðinn þá
er gráta skyldi helju frá,
Hvert blóm um jarðar bú
Grét Baldur eins og þú?
Nú hvar sem hér á jörð
Um haga og tún þú prýðir svörð,
Svo himinhrein og prúð,
Með hvítt og gulleitt skrúð,
Ó, ljósa Baldursbrá!
Pú Baldur góða minnir á,
Við aldaársins stig
Sem átti Nönnu og þig.
Pinn ljósguð liðinn er
Og ljósguð annan göfgum vér,
Sem æðri birtu bjó,
En Baldur kær er þó.
Pó flest oss finnist breytt,
Hið fagra, góða og sanna er eitt
Um alla heimsins öld
Og ekkert þekkir kvöld.