Eimreiðin - 01.01.1900, Qupperneq 81

8i
því lítill sómi sýndur lengi framan af; þar er dálaglegt steinasafn,
keypt 1858, og svo ýms dýr, úttroðnir fuglahamir og ýmislegt í
vínanda; þá var hér enginn, sem gæti sett upp fuglana í náttúr-
lega stöðu, enda varð stiftsyfirvöldunum þá varla okað til að verja
nokkru að mun til safnsins og leyfi varð að fá til að mega káupa
fyrir krónu, hvað heldur meira. Nú er þetta orðið öðruvísi: skóla-
safnið er nú orðið ásjálegra, þótt lítið sé, fyrst og fremst fyrir for-
göngu dr. Porvalds Thóroddsens, sem líklega hefur mátt sín meira
en fyrirrennari hans; Porvaldur hefur látið gera vandaða skápa og
bætt alt fyrirkomulagið, enda hefur bókasafnið verið flutt á burtu
þaðan og náttúrusafnið í þess stað. Eftir dr. Porvald hefur Bjarni
Sæmundsson kennari tekið við og látið sér mjög ant um safnið,
svo nú er prýði að því, en áður engin. — í suðurenda skólalofts-
ins var stórt herbergi, sem kallað var »spítalinn«, því þar voru
þeir piltar látnir liggja, sem sýktust, en nú er því hætt. Fyrir sunnan
skólahúsið er bókasafn skólans, það er steinhús, bygt úr ótil-
höggnu grjóti af Sverri Runólfssyni steinhöggvara: þetta var gefið
af Englendingi nokkrum, að nafni Kelsall (1853; hann gaf 1000
pund sterling til byggingarinnar, o: 18000 krónur, sem annars
hefði aldrei verið gerð, en hún er ekki helmings virði við þá upp-
hæð); í bókasafninu er marmaratafla með þessu letri: »HOC
AEDIFICIUM BIBLIOTHECAE CONSERVANDAE CHARLES
KELSALL ANGLUS SCHOLAE ISLANDIAE DONAVIT.
LAUS BENEFACTI SAXO PERENNIOR«. í bókasafninu eru
margar góðar bækur; meðal annars margar, sem Frakkar gáfu
skólanum á Bessastöðum, og einn mikill jarðarhnöttur úr hvítu
skinni, og má blása hann upp og leggja saman; hann er víst alin
að þvermæli og mörkuð á hann lönd öll og höf af mikilli list;
ekki vitum vér, hvort hann er nú óskemdur.
Skólahúsið liggur allhátt, og er hlaðið undir það jarðþrep
mikið, en fyrir framan er flöt mikil og hallar ofan að læknum;
þar á flötinni er brunnur og þak yfir á stólpum, en á miðri flöt-
inni er hin alræmda »skólabrú«, eða gangstígur frá læknum og
upp að skólanum, oft illfær á vetrum í hálku og stormi, en engar
grindur utan með til stuðnings, og mun þetta gert eftir reglunni
»per ardua ad astra«. Steinbrú liggur þar yfir lækinn og ómerki-
legt hlið á.
Allur þessi grasi vaxni halli, sem þessi hús eru öll bygð á,
hefur verið kallaður »Ingólfsbrekka«, en ókunnugt er, hversu gamalt
6