Eimreiðin - 01.01.1900, Side 138

«3»
í öðru heftinu er fyrst ritgerð eftir ritstj. »Breytiþróunarlögmálið
eða uppruni líftegundannac, sem margur getur haft gaman af að lesa.
En það er ekki séð fyrir endann á henni enn, svo að nógur tími er
til að ræða um gildi hennar. En rúminu, sem formálsorðin taka upp,
virðist oss ekki sem bezt varið. Það er eins og höf. geti varla skrifað
ritgerð án þess að fara að tala um sjálfan sig og skýra lesendunum
frá, hvað hann sé víðlesinn, fróður og frumlegur. En af því fengu
menn nóg í i. árg. af »NÖ.« og er hreinn óþarfi að koma með nokk-
urt framhald af því. — Þá er grein, sem heitir »Tveir Filippingar«,
sem margir munu kannast við úr »K.ringsjaa«, þó hér sé ausið úr
öðrum ritum. Því næst kemur bókmentakaflinn og er hann stórum
lakari en í fyrra heftinu. Þannig er t. d. ritdómurinn um »Hellismenn«
með því lakasta, sem vér höfum séð af því tægi. Auðvitað er margt
af því, sem fundið er að þessu leikriti (einkum málinu á því), rétt og
á rökum bygt; en aðfinningarnar eru settar fram með svo mikilli svæsni
og grályndi, að flestum hlýtur að virðast, að hér sé ritað af hatri einu,
og leggja því engan trúnað á aðfinningarnar. Ritdómurinn hlýtur því
hjá öllum skynsömum mönnum að hafa öfug áhrif við það, sem til er
ætlast. — Síðast er »Víðsjá« og »Ritstjóraspjall« líkt og í fyrra heftinu.
»NÖ.« er snotur að útliti og þar sem efni hennar er töluvert frá-
brugðið efni annara íslenzkra tímarita, efumst vér ekki um, að margur
muni hafa gaman af að lesa hana. Þó virðist oss fróðleiksmolar þeir,
sem hún flytur eftir útlendum tímaritum. frcniur valdir af handahófi,
án þess nægilega sé miðað við íslenzka alþýðu eða nokkurt sérstakt
augnamið. En það er hægra um að tala en í að komast í því efni,
þegar ritið verður að vera jafnlítið og íslenzk tímarit jafnan verða
að vera.
LÖGFRÆÐINGUR. Tímarit um lögfræði, löggjafarmál og þjóð-
hagsfræði. Útgefandi: Páll Briem. 2.—3. árg. Akureyri 1898—99.
Ekki er það af því, er Eimreiðin hefir ekki fyr minst á þetta rit, að
oss hafi ekki fundist það þess vert. Öðru nær. Heldur er orsökin
sú, að oss hefir ekki verið sent það fyr; en eins og vér höfum áður
tekið fram í riti voru, fylgir Eimr. þeirri reglu, að minnast á þau ein
íslenzk rit, sem eru send henni. Samkvæmt þessari reglu höfum vér
hingað til látið þessa rits ógetið, þó oss hafi verið það nauðugt, því
það á sannarlega annað skilið, en að gengið sé fram hjá því þegjandi.
í þessum tveim árg. eru einar tvær ritgerðir eftir aðra en útgef-
andann. Er hin fyrri þeirra »Handbók fyrir hreppsnefndarmenn« eftir
sýslumann Klemens Jónsson, liðlega rituð og alþýðlega og sjálfsagt góður
leiðarvísir fyrir þá, sem fást við sveitastjórnarmál. Hin er »Yfirlit yfir
lagasögu íslands« eftir prófessor Konrad Maurer, ágætisritgerð, eins og