Eimreiðin - 01.01.1900, Qupperneq 155

i55
enzkri stúlku, sem er að vefa með spjöldum, í fullri likamsstærð, og var sú mynd
gerð eftir teikning eftir dbrm. Brynjúlf Jónsson frá Minnanúpi. í*ar voru og sýnd
spjaldofin bönd frá ýmsum löndum, meðal annars frá Tiflis og Mosul (þar sem Ninive
stóð forðum), og kvaðst ræðumaðurinn vera á sömu skoðun og froken Lehmann-
Filhés um það, að spjaldvefnaðurinn væri, eins og svo margar aðrar listir Austur-
landa, upprunalega kominn frá Babýlon.
ÞlÐREKSSAGA. Fyrir gagnrýnar rannsóknir á henni, um aldur hennar, til-
drög, yngri viðauka o. s. frv. hefir Vísindafélagið danska heitið verðlaunapeningi
sínum í gulli fyrir árið 1900, og eiga svörin að vera komin til skrifara félagsins,
prófessors dr. H. G. Zeuthen í Khötn fyrir lok októbermánaðar 1901.
UM STAÐANÖFN OG STAÐALÝSING Á GRÆNLANDI eða í hinum fornu
bygðum Islendinga þar hefir prófessor Finnur Jónsson ritað langa og fróðlega rit-
gerð í »Meddelelser fra Grönland« XX, og fylgja þeirri ritgerð 2 góð kort, annað
yfir Eystribygð og hitt yfir Vestribygð.
UM KNVTLINGSÖGU, drög til hennar og sögulegt gildi hefir sami höfundur
ritað langa ritgerð í »Det kgl. danske Vidensk. Selsk. Skr.« VI, 1 1900, og gerir
hann þar Ijósa grein fyrir kostum hennar og göllum, og sýnir fram á, að gallarnir séu
ekki nærri eins miklir, eins og orð hefir verið á gert af ýmsum dönskum sagnfræð-
ingum, þó sumt sé auðvitað rangt i henni.
HÆNSAÍ*ÓRISSAGA er nýkomin út i þýzkri þýðingu eftir prófessor A. Heusler
(Berlin 1900), og er sú þýðing einkar vönduð. Framanvið sjálfa þýðinguna er all-
langur inngangur um íslenzka sagnaritun yfirleitt, og er hann snildarlega ritaður. I
sjálfri þýðingunni er slept úr ættartölum og einstöku athugagreinum, sem vér íslend-
ingar mundum að vísu sakna, en sem litla þýðingu mundu hafa fyrir þá lesendur,
sem þýðingin er ætluð. Þó virðist oss vafasamt, hvort rétt sé að sleppa flestum
kenningarnöfnum og jafnvel sjálfum goðatitlinum við nöfn manna, eins og þar er
gert, jafneinkennileg og þessi kenningarnöfn eru fyrir þá tima, er sögurnar segja frá.
Vér fáum ekki betur séð, en réttast væri að halda öllum slíkum auknefnum og þýða
þau, að svo miklu leyti sem vér vitum, hvað þau þýða. — Hinn ytri búningur
bókarinnar er svo prýðilegur og smekklegur, að hann einn hlyti að gera hana að-
laðandi, þó ekki væri annað. Verðið er 2 M.
VATNSDÆLA SAGA hefir og komið út í þýzkri þýðingu í hinu alkunna
»Reclarn’s Universal-Bibliothek« nr 3035—36 (verð 40 Pf.), og er sú þýðing eftir
dr. H. v. Lenk, bókavörð í Vínarborg, Þýðingin er yfirleitt góð og lipur, þótt ein-
stöku smágalla megi á henni finna. ]?annig þýðir »stallr« í 3. kap. ekki hesthús
(»Stalle«), heldur jötu, og »skinnhúfa« í 29. kap. táknar ekki loðkápu (»Pelzkappe«),
heldur höfuðfat. Neðanmáls við þýðinguna eru ýmsar skýringargreinar og er það
töluverður kostur. En bæði hefðu þær mátt vera nokkru fyllri og svo eru sumar
þeirra ekki sem nákvæmastar. f^annig er skýringin á nafninu »Borðeyri« (bls. 51;
ekki rétt og athugasemdin um »berserkina« (bls. 100) ófullnægjandi og hefði legið
nær að vísa til upphafs 9. kap, þar sem talað er um »úlfheðna«. Á bls. 122
segir, að goðadæmin á Islandi hafi eftir 1004 verið 51 og hafi hvert þeirra haft sitt
eigið þing. En goðadæmin (»Godenbezirke) hafa víst aldrei verið fleiri en 39, því
hinir nýju goðar munu engin mannaforráð hafa haft, og vorþingin voru aldrei nema
13, eitt fyrir hver 3 goðadæmi.