Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1974, Qupperneq 153

aldrei til framkvæmda. Gangur þessara mála varð sá að ýmsar
jarðir voru boðnar upp, eigendurnir keyptu sumar en aðrar urðu
ríkisjarðir. Jarðakaupasjóður var stofnaður til að bjarga við bú-
setunni og kreppulánasjóður tók við skuldasúpum með lækkun
skulda svo að búsetunni varð borgið.
Við héldum áfram búskaparbaslinu -—■ og síðan höfum við sumir
róttæku útisetumennirnir setið jarðir okkar og á ýmsu oltið um
okkar hag.
Og nú erum við orðnir aldraðir, og sá straumur sem hraðast
og heitastur rann um æðar fyrir 40 árum er nú ekki nema volgur
og hraði hans hefur stillzt nokkuð.
Kannaðist við ættarmótið
Upp úr síðustu öld miðri bar svo til, að á bæ einum í Loðmundar-
firði voru samtímis strákar tveir og karl nokkur. Var karlinn stríð-
inn og hafði gaman af að koma strákunum til.
Einhverju sinni að vetrarlagi lenti þeim saman úti við, karli og
strákunum. Báru strákarnir hærri hlut í þeirri viðureign, léku karl
all grátt og kaffærðu hann í snjó.
Þá inn var komið vildi annar strákanna friðmælast við karlinn og
jafnvel biðja hann gott fyrir meðferðina. Segir þá hinn:
„Vertu ekki að þessu. Hann átti þetta hjá okkur, hann byrjaði.“
Þá segir karl:
„Þetta líkar mér að heyra. Það er auðheyrt, að þú ert frændi
minn.“
(Haft eftir ömmu minni, Sigríði Arnadóttur frá Árnastöðum. — S. 0. P.).
MÚLAÞING
151