Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1974, Side 167

Það var sunnudagskvöld og inn til okkar barst ómur af fögrum,
margrödduðum söng frá baðstofunni.
Var mér sagt, að hér um slóðir sé það venja, að menn safnist
saman í eða við kirkjurnar eftir tíðir til þess að æfa og skemmta
sér við margraddaðan söng. Slíkt hið sama gera menn á kvöldum
að loknu dagsverki á bæjunum.
Býlið er eitt af þeim stærstu hér í sveitinni, og hefur kartöflu-
rækt gefizt hér vel. I hlíðinni sáum við svokallaðan „nátthaga“,
stórt afgirt graslendi, þar sem féð er geymt um nætur.
Fyrir sunnan Skriðuklaustur komum við að prestsetrinu Val-
Á Fljótsdalsheiði. Sér til Eyvindarfjalia.
þjófsstað, þaðan sem Þjóðminjasafnið (danska) hefur fengið fagra
kirkjuhurð. Snertispöl suðaustur frá kirkjunni eru fáeinar litlar
tættur.
Hrafnkelsdal ur
Þann 30. júlí riðum við að Aðalbóli í Hrafnkelsdal. í stað þess
að fara reiðgötuna frá Bessastöðum að Brú, völdum við leiðina
sem liggur frá innsta bænum í Norðurdal að Aðalbóli. Er sú leið
styttri og ekki jafn fenjótt né illfær og hin fyrrnefnda. Frá bæ þess-
um héldum við upp snarbratta fjallshlíðina með stefnu í vestur.
Hægt og hægt þokuðumst við upp og fengum forkunnlegt útsýni í
hreinviðrinu inn til Snæfells og norðausturhluta Vatnajökuls, sem
birtist okkur greinilega.
Þessi hluti Fljótsdalsheiðarinnar er mjög gróðursæll og votlend-
ur, víða með forarflóum og tjörnum. Hér um slóðir mun vera að
leita Oxamýrar þeirrar, er sagan getur um. En lengra vestur á
heiðinni tekur við breið grjótalda. En með því að sumarið 1901
var mjög þurrviðrasamt reyndist okkur ekki ýkja erfitt að komast
MÚLAÞING
165