Skírnir - 01.01.1886, Síða 20

22
EKGLAND,
yfir þessari ráðabreytni sinni, þegar deilan var byrjuð við
Rússa i Miðasíu, og sumir hafa sagt, að það hafi verið heppni
hans, er hann gat vísað mönnum á hvað í veði væri þar
eystra, og með því gert þá afhuga með öllu því hlutverki sem
England hafði sett sjer i Súdanslöndum. Hitt var auðvitað,
að Tórýmenn mundu ekki spara hörð ámæli á þinginu, og i
einni ræðu sinni komst Salisbury svo að orði: «Stjórnarskör-
ungarnir okkar hafa farið ófarir á öllum stöðum. þeir hafa
hvorki náð að leggja brautina til Berber, nje koma fótum
undir tilhlýðilega landstjórn i Súdan, nje yfirbuga mahdiinn,
nje [bjarga lifi Gordons» — — — «Við höfum látið blóðið
fossa eins og vatn á söndunum þar syðra, það hefir ekki
fengið meir á okkur enn það væri morðingjum sem blæddi á
aftökustað» — — — «Við höfum látið England ganga á bak
orða sinna, Wolseley hershöfðingja heita og hóta í augsýn
Egiptalands og alls heims — og allt verður svo að skrumi og
hjegóma». Slíkt og fleira var lesið yfir höfðum þeirra Glad-
stones, og þó skyldi annað mál verða þeim að falli. I miðj-
um maímánuði Ijetu Englendingar mestan hluta herliðsins
halda á heimleiðir frá Sualdn, og ljetu að eins litla sveit sitja
þar á verði. Frá stöðvunum vestra við Nílá, Dongola og öðr-
um stöðum, kvöddu þeir síðar mikinn hluta þess liðs, sem stóð
undir forustu Wolseleys hershöfðingja, en því sem eptir var
ásamt sveitum af her Egipta var skotið norðar til varðstöðva.
Fyrir því liði sá hershöfðingi, sem Stephenson heitir. þá var
þess ekki langt að bíða, að stjórnarvöldin bæru Tórýmönnum
í hendur, og þegar Salisbury var seztur við stýrið, mundu
margir ætla, að nú myndi í aðra stefnu vikið, en því var þó
ekki að skipta, eða nýjum atförum Súdansmönnum á hendur.
Vjer gátum þess í fyrra (í þýzkalandsþætti), að Bismarck hefði
einu sinni látið það heilræði í ljósi við sendiherra Englendinga,
að koma sjer saman við soldán i Miklagarði og láta hann
beitast fyrir atförum í Súdan og taka aptur undir sig þau lönd,
sem falsspámaðurinn hafði undan honum ráðið. það varð ein-
mitt þetta, sem hin nýja stjórn tók til úrræðis, og þó hafði
Wolseley fastlega ráðið til hins, að búa allt undir til nýrrar