Skírnir - 01.01.1886, Qupperneq 26

28
ENGLAND.
þó ekkert saman ganga, því Lessar sagði hreint og beint, að
nn væri ekki lengur tiitökumál fyrir Rússa að taka þá línu til
greina sem Englendingar hjeldu fram. þeim Granville fór líka
að lítast elcki á blikuna, er þeir fengu þau skeyti frá Lumsden,
að Rússar þokuðu æ sunnar liði sínu, en vissu áð þeir vildu
það iand sjer helga, sem þeir hefðu undir fótinn lagt. það
mun hafa verið af ráðum Englendinga, að varðsveitir Afgana-
jarls á þeim slóðum, eða í norður frá Herat, færðust norðar,
og fór svo fram til miðju marzmánaðar, og þá gátu hvorir
sjeð til annara á sumum stöðum, Loks varð það að samningi
með ráðherrum Englendinga og erindrekum Rússa 17. marz,
að á landamerki skyldi gengið, kröfur Rússa og Afgana skyldu
rannsakaðar og málum miðlað, en meðan á því stæði mættu 'nvor-
ugir þoka fram sveitum sinum þar eystra eða forvörðum þeirra.
Hvorir höfðu svo haldið í svigstefnu við aðra á þrætusvæðinu,
að Rússar sóttu suður á svæðinu milli Herírúd og ann-
arar ár, sem Kúsh heitir, en hinir norður fyrir austan það
fljót. I lok marzmánaðar stóðu forverðir Afgana þar sem Ak
Tepe (Hvítafjall) heitir, en þóttust sjá, að Rússar þokuðust
nær að vestan, og Lumsden sagðist svo frá i skýrslum sínum,
að Rússar hjeldu sveitum sinum á sveimi til að gera hinum
órótt og egna þá til frumhlaups. þessu vilja flestir trúa, og
það varð úr, að Afganar svipuðu sjer yfir Kúsh, en við það dró
til viðureignar með sveitum þeirra og her Rússa. Fyrir honum
sá hershöfðingi sem Komaroff heitir, og hann stóð á því fast-
ara enn fótum, að hinir hefðn ráðizt fyr á. Lumsden hefir
sagt hið gagnstæða, en hvorugt enn gjörsannað, I ó líklegt
þyki, að hann hafi rjett hermt. Komaroíf hafði lið ferfalt
meira, og umskiptin urðu þau, að Aíganar ljetu 500 manna
og urðu að hörfa aptur suður. þegar frjettirnar komu til
Lundúna, var sem allt ætlaði af göflum að ganga, og í blöðun-
um og á fundum ekki um annað talað enn um griðníðingsskap
Rússa, um hættuna sem vofði yfir Indlandi, og öli tvimæli af
tekin, að nú skyldi Rússanum lymskan launuð i Asíu, og Eng-
land skyldi nú reka rjettar síns, sem sómi þess og vegur
heimtaði, já láta yfir lúka með Rússum í Asiu. Auðvitað —