Skírnir - 01.01.1886, Blaðsíða 57

FRA.KKLAND.
59
vandræðunum, í stuttu máli, stýrt ríkinu eptir þörfum þess og
sæmdakröfum í öllum efnum, en ekki eptir flokkakröfum og
eigingirni flokkaforingjanna, og svo frv. Um þetta fór blaðið,
sem nú var nefnt, fögrum orðum eptir kosningarnar, og kvað
þess nú skammt að bíða, að mótmælendur stjórnarinnar —
«ihaldsmenn» voru þeir nefndir, en ekki «konungsríkisvinir»
eða «Orleaningar» — mundu komast að stýrinu, og bað þá
eiga svo við búið. jþjóðveldismenn væru að þrotum komnir,
og ættu engan sins liðs framar, sem manntak væri i,
síðan Gambetta leið, og Jules Ferry hefði misst allt traust
vina sinna. I keisaraflokkinum er sundrungin meiri, og þeir
feðgar, Jerome og Victor son hans, vilja hvor við annan eng-
um sát'um taka. J>á skilur lika meir á enn margir mundu
ætla, I ávarpinu til kjósenda í sínu liði sagði hinn ungi prins
tvímælalaust, að þeir ættu að róa öllum árum að umturnun
þjóðveldisins, þar sem faðir hans kallar sig lýðveldisvin og
telur það Napóleonunum helzt til gildis, að þeir hafi viður-
kennt drottinvald þjóðarinnar. í sínu ávarpsbrjefi hvatti hann
sína liða til að styðja þjóðveldið og koma því í rjettar stell-
ingar, þvi allar tilraunir til endurreisnar konungsveldis mundu
hafa byltingar og óstjórn í för með sjer. Allt um það vildu
fáir trúa alvöru prinsins, þegar hann sagðist meta það meira,
að koma lýðveldinu á rjettar stöðvar, enn «úrelta dýrð tignar-
innar», og svo vita allir, að undir drottinvaldi lýðs eða þjóðar
skilur hann allsherjar rjettinn að kjósa höfðingja ríkisins, en
þeir eiga bágt með að gleyma, hvernig frændi hans (Napóleon
þriðji) raskaði stellingunum. — Fyrir nokkru var sú uppá-
stunga borin fram á þinginu, að prinsum skyldi visað úr landi,
en stjórninni þótti óþarfi að taka til svo harðra úrræða, enda
mundi svo virt í öðrum löndum, að þjóðveldið væri í verstu
kröggur komið. Niðurstaðan varð, að þingið eptir fortölum
Freycinets ljet það á stjórnarinnar vald að gera þá prinsa
landræka — og það án þingleyfis —, sem henni sýndist og
henni þætti nauðsyn til bera.
Vjer höfum að framan bent á, hvernig þjóðveldinu er af
frekjuflokkum þingsins mesta hætta búin, og þetta verður þó