Eimreiðin - 01.01.1900, Qupperneq 94

94
er ikke bange for Fischer«, þegar hann var fullur. Petta hús-
keypti Tærgesen kaupmaður og bygði það upp handa konu sinni,
svo hún gæti verið þar eftir hans dag; síðan keypti Geir Zoéga
húsið, en bygði sér fagurt og stæðilegt hús seinna, í sömu götu
og sama megin, og býr þar nú. Par endar sú gata, en þverbeint
á þeirri götu á að koma ný gata, og hefur þar verið bygt eitt
snoturt hús, sem Eiríkur járnsmiður á; gatan er skírð »Vonar-
stræti«, líklega til þess að minna á vonirnar um dáð og dugnað,
um samheldi og samvinnu, um ósérplægni og þjóðrækni; en ef
þetta verður aldrei annað en von, þá ber »Vonarstræti« nafn með>
rentu. — Gagnvart Geirs húsi er hús Forkels snikkara Gíslasonar,
allsnoturt hús, og þar næst er lágt hús, sem Pétur Guðjónsson
bjó seinast í og andaðist þar. Par sem þessi hús standa nú, var
áður kot nokkurt lélegt og óþrifalegt, og kallað »Suðurb;erinn«,
þar var Guðmundur fjósarauður, bæjarböðull, og hans ektakvinna
»Manga með augað«, tvær af þessum gömlu fígúrum fornaldar-
innar, sem nú eiga ekki sinn líka. Petta síðast nefnda hús bygðr
Oddur Guðjónsson snikkari, bróðir Péturs, og hafði það upp á
gamla móðinn, þótt hann væri duglegur smiður: alt bygt niðri í
forinni og svo lágt undir loftið, að hár maður stendur þar varla
uppréttur, en húsið er einloftuð lengja og ekki ásjálegt; þar andaðist
Oddur, en Pétur tók þá við húsinu. En húsið er merkilegt vegna
Péturs, því hann var merkilegur maður og einkennilegur að mörgu.
— Par næst er lágt hús og einloftað. gamalt; þar bjó fyrrum
Stefán Gunnlaugsson landfógeti, en síðan Einar Helgason snikkari,
faðir Helga skólastjóra; Einar var einna helztur smiður hér þá, og
merkilegur maður. Par varð draugasagan, sem Sigurður Breið-
fjörð kvað um, og var þá þetta kveðið: »Austan kom ég yfir
fjöll | einn um kaldan vetur, | það er nú mín ætlan öll | yður a5
drepa, Pétur«. Seinna átti Gísli Magnússon húsið og bjó þar
lengi, en eftir hann fékk Steingrímur Thorsteinsson það og bjó
þar nokkur ár, en flutti þaðan í hús föður síns, eftir hann látinn.
Nú er húsið enn eign Steingríms; en þó að það sé »á eftir tím-
anum« sjálft, þá er þar stór og góður matjurtagarður á bak við
og ágætt hússtæði, sem er mikils virði.
Pá er »HERKASTALINN«. Saga hans er þannig, að kaupmenn
bygðu þar fyrst samkomuhús eða skytning, því að bæinn vantaði
þá hæfilegt hús til veizluhalda og dansleikja, en »Gamli klúbbur-
inn«, sem þar var hjá, var orðinn of lítill og öhæfilegur til allra