Jörð - 01.09.1947, Blaðsíða 27

JÖRÐ
25
sonur frú Hildar, Brynjólfur í Þverárdal, er heitinn var eftir
Brynjólfi Benedictsen, miklum höfðingja og öðlingi, eftir því
sem séra Matthíasi segist frá í „Söguköflum af sjálfum sér . En
samkvæmt manntali á Staðarfelli síðast í marz 1849, er fiu
Hildur Thorarensen, amtmannsekkjan, talin þar meðal heima-
manna og kölluð „húskona". Dóttir hennar, Hildur Solveig,
er og einnig talin eiga þar heima og vera 14 ára1) (hún var þa a
14. ári). Má því telja vist, að hún hafi alizt upp bæði á Staðar-
felli og í Flatey, en líklega verið meira í Flatey en á Staðarfelli,
er liún stálpaðist, enda lrefir vistin meðal eyjarskeggja verið
glaðari og fjölbreyttari en á Meðalfellsströnd. Hefir hun dvalizt
vestanlands að langsamlega mestu, unz liún giftist frænda sín-
um, Bjarna Einari Magnússyni, er þá hafði ný-lokið lagaprófi
við Hafnar-háskóla. Svo sagði mér Júlíus Havsteen, amtmaður,
að Bjarni Magnússon hefði verið mikill námsmaður, og hefði
hann einkum verið frábærlega næmur og minnugur. Var hann
og, sem Hildur kona hans, af ætt Staðfellinga, sem eru orðlagðir
fyrir minni mikið og traust.
IV.
ÞAU hafa kynnzt í Flatey, séra Matthías og frú Hildur.
Fékkst Matthías þar þá við verzlunarstörf og seinast við
undirbúningsnám til inngöngu í latínuskólann. Þau voru jafn-
gömul, fædd á sama ári, 1835. Var Hildur Thorarensen tæpum
hálfum þriðja mánuði eldri. Ekki leikur vafi á þvi, að þau hafa
fellt saman hugi, er þau voru þar samtíða, amtmannsdóttirin
og hinn fátæki og fjörugi Skógasveinn. Vorið 1916 talaði séra
Matthías við mig um frú Hildi og sagði mér beinum og berum
orðum, að hann liefði rennt heitu og hýru auga til amtmanns-
dótturinnar, og hin ættgöfga mær hefði goldið honum líku
líkt i Jjrá sinni og munum. Virtist mer hinu opinskaa skaldi
engin launung á þessu einkamáli æsku sinnar á Breiðafirði. Ff
til vill er óvarlegt að treysta því, að eg eftir 30 ar muni orðrétt
setningar úr viðtali, þar sem skáldið hentist og sentist um alla
heima og geima með sama liraða sem síminn flytur orð og sam-
1) Sýslumannaævir IV, bls. XIV.