Jörð - 01.09.1947, Qupperneq 190

TIL KAUPENDANNA
ÁTTVIRTX áskrifandil
Mér þykir hlýða að scnda yður
línu í þessu hefti, viðvíkjandi JÖRÐ,
og vil þá leyfa mér að byrja á að rifja
það upp, hvað þau eru myndarleg
hcftin, sem komið hafa út af henni
frá og með síðasta heftinu 1944. Ég
hygg, að ég verði ekki sakaður um
skrum, þó að ég segi, að þau hafi verið
hvert öðru myndarlegra, bæði að efni
og frágangi. Árin 1942, 1943 og 1944
(fram að síðasta hcfti) bar ritið hins
vegar ljósan vott þess, að sparað væri
til þess meira en svo, að það stæðist
samanburð við fyrstu tvo árgangana
um fjölbrcytt efni, eftirsótta höfunda
og útlit. Árgangarnir 1945 og 1946
munu hins vegar njóta þess sannmælis
með flestum, að þeir standi fyrstu ár-
göngunum sízt að baki í þessu tilliti,
auk þess scm árgangurinn 1946 mun
komast næst því allra árganganna að
hafa á sér alþjóðlegt blaðamcnnsku-
snið, og það af vandaðasta tagi. Og ég
er þess fullviss, að heftið, sem hér ligg-
ur fyrir, stendur heftum þess árgangs
alls ekki að baki.
I>að liggur því fyrir, svart á hvítu,
að hér á íslandi kernur út alþýðlcgt
tímarit af vönduðustu tegund, um
bókmcnntir, tækni og önnur menn-
ingar- og þjóðlífsmál, — tímarit, sem
stendur í nánu sambandi við alvarleg-
ustu viðleitni þjóðarinnar til fram-
sóknar á sviði menningar og heil-
brigðs, kristins þjóðlífs, en er ekki
nein billeg uppsuða úr erlendum
tímaritum. 1‘ess liáttar uppsuða er að
vísu góð og gagnleg og gaman að
henni, og því sjálfsagt að út séu gefin
tímarit með þeim hætti. En þess er þó
að vænta, að það sé metið, að metnað-
ur JARÐar er meiri og að hún hcfur
með endurnýjuðu — já, síendurnýj-
uðu átaki, sannað, að hún er þess um-
komin að standa undir svo miklum
melnaði.
Hitt er svo annað mál, að útgáfa
JARÐAR gerir ekki svo mikinn hlut,
enn sem komið er, eins auðveldlega og
að drekka vatn. Hún verður að taka
á sér til þess og hefur það komið í
ljós í óreglulegum útkomutíma. Ég
gerði, í síðasta hefti, eins og yður,
báttvirti áskrifandi, er e. t. v. minnis-
stætt, ráð fyrir, að árgangurinn 1947
gæti komið út með reglulegum milli-
bilum í fjórum heftum. Þetta strand-
aði liins vegar á því, að fyrstu fjóra
mánuði ársins var ég ekki vinnufær
sökum heilsubrests, sem nú er liðinn
hjá. Ég skal svo ekki spá neinu um
framtíðina, hvað þetta snertir, — að-
eins taka það fram, að ég hef hug á,
að útkomutiminn verði reglulegur, —
og leyfa mér að minna jafnframt á,
hverju mér hefur auðnazt að áorka
um gteði ritsins Og það skal jafnframt
tekið fram, að samanlagt blaðsíðutal
árgangsins er óháð heftafjöldanum.
Því færri scm heftin eru, því stærri eru
þau. Og salt að segja er cngin lcið að
vanda cins til smárra hefta og stórra.
Þar scm olnbogarúmið er, má miklu
fleiru við koma af því, sem telst æski-
legt. — í dcsember kcmur út álíka
stórt hefti og þetta.
Nú er, scm kunnugt er, að renna
upp örðuglcikatímabil fyrir þjéð vorrt
um afkomu og sjálfstjórn alla. Órðug-
leikar þcssir lýsa sér m. a. þannig fyrir
JÖRÐ, að hún getur ekki fengið eins
mikið af auglýsingum og áður. Kemuf
(Framhald á bls. 192.)