Jörð - 01.09.1947, Blaðsíða 168

166
JORÐ
ætíð auðsýnt íslenzku þjóðinni einstakan áhuga og skilning,
og er síðasta og stærsta framlag þeirra í þá átt, samtök
þeirra því til stuðnings, að íslandi verði skilað þjóðardýrgrip-
um sínum, er í Danmörku hafa verið síðustu aldirnar. Það mun
því ekki þykja illa niður borið, er JÖRÐ velur til þýðingar um
Suður-Slésvíkur-málið hófsamlega umsögn manns úr þeirri
drengilegu sveit. Hins þarf varla að geta, að lýðháskólastjórarn-
ir munu tæpast alveg jafneinhuga í því máli og voru. Þýðingin
er stytt.
Józk kona um Suður-Slésvíkurmálið
HÉR eru smáglefsur úr bréfi józkr-
ar sveitakonu, frú Eli S. Niir-
holm, til ritstj. um Suður-Slésvíkur-
málið:
„Tveir stjórnmálaflokkar cru víst al-
veg á því hreina um afstöðti sína: „Al-
þýðuflokkurinn" segir: „Landamærun-
um verður ekki breytt." „Þjóðflokkur-
inn" (Dansk Samling) segir: „Landa-
mærin ciga að liggja við Egðu (Eider).
Suður-Slésvík er gamalt danskt land
og íbúarnir danskir að uppruna og nú
vilja þeir snúa heim." Sá flokkur talar
um blóð, jörð og þjóðsiði. Margir, scm
tala í þeim dúr, eru yfirleitt ágjarnir
fyrir Danmerkur hönd.Fyrir mér hefur
það citt þýðingu í þessu efni, að sinni
fólksins sé danskt. Ég vil fegin vera
góður Dani, en þó þykir mér meira
um vert að vera góð manneskja; rekist
dansk-dómur minn á manneskjuna í
mér, — ja, þá ér hann kominn afvega.
— — Ef ég treysti því, að nábúarnir
sunnan landamæranna væru fyrst og
fremst manneskjur og gætu farið með
Dani sín á meðal, líkt og við fórum
með Þjóðverja í Suður-Jótlandi milli
styrjaldanna, — þá gæti ég látið það
gott Iteita, að landamærunum yrði
ekki breytt. — — Milli styrjaldanna
höfðu Þjóðverjar í Suður-Jótlandi
þýzka skóla á kostnað danska ríkisins.
Eg held, að við séum mörg, hér í Dan-
mörku, er finnum til þess sein brenn-
andi smánar, að það hefir verið af-
numið. Það afnám veldur því, að ég
er orðin töluvert vondaufari um það
en ég var, að danska þjóðin hefði sið-
ferðilegt bolmagn til að standa undir
þjóðernisminnihluta innan vébanda
sinna.----Okkur ríður á að gæta þess,
að aðrir fái ekki, hvernig sem þeir fara
að, haft okkur ofan af okkar eigin
dönsku réttarvitund. Hvað gerir Jrað
okkur, þó að Þjóðverjar hlægi að okk-
ur, cr við sýnum þcim réttlæti? Það er
sjálfra okkar vegna, fyrst og frcmst, að
eg vil ckki, að við gerum okkur seka
um að hugsa smátt. Það er nú einu
sinni svo, að af því verður enginn stór.
----Ósk mín er sú, að danskt og þýzkt
fái að njóta sín frjálst, hlið við hlið, í
Suður-Slésvík nú um árabil, með al-
gcrri útilokuu svæsins áróðurs, en að
því búnu færi fram þjóðaratkvæði."