Eimreiðin - 01.10.1930, Qupperneq 32

336
HOLDSVEIKI NÚTÍMANS
eimreiðin
sjúklingar verða því oft að líða fyrir óverðskuldaða lastmælgi
samborgara sinna. Þar við bætist svo ótti, sem oft er réit-
mætur, við smitunarhættu, og veldur hann því, að menn frekar
íorðast þessa sjúklinga en rétta þeim hjálparhönd.
Þetta leiðir til þess, að sjúklingurinn vill sem minst um sín
veikindi tala við aðra, og að hann reynir jafnvel stundum að
leyna þeim alveg, og þar með stefna sjálfum sér í margfalda
hættu við það, sem annars þyrfti að vera.
Sjúkdómar þessir leggjast þannig oft öllu meir á sál en
líkama, og verður mönnum þá skiljanleg sú djúpa þögn, sem
oft ríkir í þessum sjúkrastofum frekar en öðrum.
Hverjum hugsandi manni hlýtur að vera það ljóst, að það
er oftast óréttmætt að ásaka nokkurn fyrir það, þó að svo
illa takist til, að hann veikist af kynsjúkdómi. Kynsjúk-
dómar eru að lækna áliti ekki frekar sjálfskaparvíti en aðrir
sjúkdómar. Útbreiðsla þeirra helzt í hendur við fullnægingu
kynhvatarinnar, en hún er aftur skilyrði fyrir þróun mannlífs-
ins og verður ekki heft, svo lengi sem lífsmark er með
hverri þjóð.
Of miklar hömlur, allur yfirdrepsskapur og skynhelgi, er
einungis til að æsa upp kynfýsnina og beina henni inn á
rangar brautir.
Nútímastefnan er, að öll umgengni karla og kvenna sé sem
óþvinguðust, að fólk komist í efni og ástæður til að giftast
á unga aldri, og þannig sneiða hjá þeirri hættu, sem stór-
borgirnar búa unglingunum, sem leita gæfunnar í iðu heims-
borgarnæturlífsins.
Jessner kemst svo að orði í bók sinni „Haut und Ge-
schlechtsleiden “:
»Allar endurbætur á þjóðskipulaginu, sem miða að því að
bæta efnahaginn, eða öllu heldur gera mönnum snemma efna-
lega kleift að eignast eigið heimili og giftast ungir, eru öfl-
ngasta vopnið í baráttunni gegn útbreiðslu kynsjúkdómanna*.
Hannes Guðmundsson. '