Eimreiðin - 01.10.1930, Blaðsíða 69

eimreiðin
GEIMFARIR OG GOSFLUGUR
373
verði fyrir því, að steiktar gæsir komi bókstaflega fljúgandi í
munn honum utan úr eldhúsi. Þó á hann á hættu að matur-
inn komist ekki niður í magann, þótt í munninn sé kominn,
og mikla varkárni þarf til að drukna ekki í einum tebolla.
Eftir að flugan er komin undan áhrifum aðdráttarafls jarðar,
kemst hún fljótlega undir áhrif aðdráttarafls sólar. Vélarnar
eru þá látnar nema staðar, og er nú flugan orðin hluti úr
sólkerfinu, hnöttur, sem snýst um sólina, unz stjórnandinn
hefur gengið úr skugga um, hvenær hagkvæmast muni að
nálgast Marz. Þá knýr hann fluguna út úr sporbaugnum,
með því að setja vélarnar aftur af stað, og kemst heim undir
gufuhvolfið á Marz. En ekki má hann þó geysast áfram inn
í gufuhvolfið til að lenda, heldur verður enn að stöðva vél-
arnar, og tekur þá flugan að snúast um Marz, eins og tungl
hennar. Hefur einn hnattsiglinga-fræðinganna, Valier, lagt það
til að lenda fyrst á öðru hvoru Marz-tunglinu og athuga
lendingarskilyrðin á Marz þaðan, áður en inn í sjálft gufu-
hvolf hnattarins sé farið.
Gerum nú ráð fyrir að takast megi að komast alla Ieið til
Marz. Hvernig mundi þá ganga að komast alla leið aftur til
jarðarinnar? Allir þeir eðlisfræðingar, sem fengist hafa við
rannsóknir á möguleikunum til siglinga hnatta á milli, viður-
kenna hættuna, sem er á því að komast til baka í gegnum
gufuhvolf jarðar. Hættan er einkum fólgin í því, að flugan
bráðni upp af núningnum, eftir því sem loftmótstaðan yxi og
flugan geystist um þéttari loftlög og nær jörðu. Gæti þá farið
um hana líkt og loftsteinana í gufuhvolfinu, sem oft bráðna
upp til agna af núningi loftsins. Oberth og Valier, sem báðir
eru áður nefndir, telja hægt að setja á fluguna stóra fallhlíf,
og í henni gæti flugan liðið hægt og rólega til jarðar. Nýj-
ustu framfarir í renniflugi eru þó líklegri til að geta komið
hér að liði. Eftir að flugan kæmi inn í gufuhvolfið mætti nota
tundur, sem verkaði í gagnstæða átt við stefnu hennar, til
þess að draga úr ferðinni. Farþegarnir mundu taka af sér
öndunar-hjálmana, stíga á loftskíði sín og renna sér í stórum
sveigum niður gufuhvolfið til jarðar. Þannig ætla sumir, að
lendingin verði hættuminst.
Helstu erfiðleikunum við hnattsiglingar hefur nú verið lýst