Eimreiðin - 01.10.1930, Blaðsíða 125

EIMREIÐIN
RAUÐA DANZMÆRIN
429
hinna annara ríkja, sem ef til vill færu að halda, að njósnarar
Yrðu sendir á hæla þeim, til að rannsaka bréfaviðskifti þeirra
emnig. Því enn var ekki búið að setja njósnara til höfuðs
öllum erlendum sendisveitum í París. Auk þessa var útlitið
shuggalegt í Frakklandi um þessar mundir. Stjórnarskifti voru
Vfirvofandi, vegna þess að meðlimi stjórnarinnar greindi mjög
a um, hvernig þjóðinni yrði bezt bjargað. í nokkrum hluta
íranska hersins hafði uppreisn brotist út. Ekkert var líklegra
en að alger stjórnarbylting myndi þá og þegar brjótast út í
helztu borgum Frakklands. Sum hlutlaus ríki, sem fylgdust
Vel nreð öllum veðrabreytingum í ófriðarlöndunum, urðu vör
v'ð, hve innanlandsástandið var slæmt í Frakklandi, óku segl-
nm eftir vindi og gerðu sig líkleg til að hefja deilur, ef eitt-
hvað bar út af, og jafnvel ganga í lið með Miðveldunum.
Smávægileg mistök í framkomu Frakklands gagnvart hlut-
lausum ríkjum gátu ráðið úrslitum ófriðarins. Fyrst varð því
að vekja traust á frönsku stjórninni og vinna sigra á vígvell-
'num áður en ráðlegt væri að gera opinberar ráðstafanir til
að koma í veg fyrir yfirsjónir erlendra sendisveita í París.
Það var af þessum ástæðum, að Mata Hari var ekki hand-
lekin. Frönsku yfirvöldin ákváðu að gera henni ekki miska
uema að hún yrði staðin að nýjum landráðum. Þau hugguðu
Sl2 við, að þeim myndi í kyrþey takast að koma í veg fyrir
^rekari fskaðsemi, með því að hafa strangar gætur á rauðu
öanzmeynni og rannsaka öll bréfaviðskifti hennar vandlega.
^tarfsmenn II. deildar biðu þess með eftirvæntingu, hvað hún
uuindi næst taka til bragðs, til þess að framkvæma þær fyrir-
skipanir, sem drepið hafði verið á í bréfi því frá HoIIandi,
sem þeir höfðu rannsakað. En svo kænlega hagaði hún störf-
Uui sínum, að þeir gátu ekki fundið neitt grunsamlegt. En
ah í einu kviknaði vonarneisti í brjóstum frönsku leynilög-
re9lunnar. Mata Hari lét þau boð út ganga, að hún ætlaði
að hverfa til átthaga sinna í Hollandi. Leynilögreglan var
ekki í vafa um, að hún notaði þetta að yfirskini til þess að
9eta farið og ráðgast við yfirboðara sína. Hinsvegar var ekki
líklegt, að hún mundi hverfa aftur til Parísar, þar sem hún
la undir grun, og myndi Frakkland þannig losna við hana
íyrir fult og alt. Engar hindranir voru því lagðar í veg fyrir