Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1930, Side 98

Eimreiðin - 01.10.1930, Side 98
402 BIÐIN eimreiðin blindir eru. Hann hallaði sér aftur á bak í stólnum, og augu hans virtust stara út í næturmyrkrið. Á hnjám hans lá fiðla, dýrindisgripur. Hann hélt á boganum og sveiflaði honum fram og aftur, eins og hann væri að slá takt. Kona hans sat með hekludót sitt við borðið. Hún var lítil vexti og alveg hvít fyrir hærum. Augun voru hvöss, og það voru skarpir drættir í andliti hennar. »Mig dreymdi undarlegan draum í nótt, Anna«, sagði öld- ungurinn alt í einu upp úr þurru, og hann varð auðsjáanlega að hleypa í sig kjarki, til þess að geta sagt orðin. »Mig dreymdi, að hún væri komin. Það eru mörg ár síðan mig dreymdi hana, þess vegna segi ég þér frá þessu núna«. Anna lagði saumadótið á borðið og Ieit framan í mann sinn. »Heldurðu að það eigi eftir að ske, Pétur«, sagði hún, »að hún komi aftur? Hamingjan gefi það. Svo lengi erum við búin að bíða. Tíu ár. Þú manst það, Pétur, þetta jóla- kvöld eru rétt tíu ár síðan hún yfirgaf okkur. Mér er sama um þá vansæmd, sem hún hefur gert ætt okkar. Stolt mitt er horfið. En ég er hrædd um, að við sjáum hana aldrei aftur*. Öldungurinn tautaði: »Guðs vegir eru órannsakanlegir, Anna«. Hann lét höfuðið síga niður á bringu, og hann hugsaði um Vvonne, einkabarnið þeirra. Hversu oft hafði hann ekki gert sér í hugarlund, að hún stæði þarna hjá honum, héldi í hönd hans og talaði við hann! Hversvegna hafði hún yfir- gefið þau? Lá þar eitthvað bak við, sem þau vissu ekki um,? Þau keptust víð að telja hvort öðru trú um það, gömlu hjónin. Hitt fanst þeim of hræðilegt, að hún hefði strokið í burtu á sjálfa jólanóttina, án þess að skilja nokkurt orð eftir. Þau höfðu fengið vitneskju um, að strákur, sem var þjónn á einu kaffihúsinu þar í borginni, hefði tælt hana með sér til Mar- seille. Þau gerðu marg-ítrekaðar tilraunir til að fá hana til þess að koma heim aftur, en hún hafði sett þvert nei við við því, án þess að tilgreina frekari ástæður. Ári síðar fréttu þau, að strákurinn hefði yfirgefið hana. Hann hafði verið æfintýramaður og átt í brösum við lögregluna, en komist undan á flótta áður en hann var tekinn.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.