Blik - 01.06.1972, Qupperneq 157

ÞORSTEINN Þ. VÍGLUNDSSON
Guðrún Magnúsdóttir, ljósmóðir
1851—1936
í Bliki 1960 og 1961 var minnzt
tveggja merkiskvenna hér í byggðar-
laginu, tveggja ljósmæðra, sem
störfuðu hér um tugi ára, fórnuðu
mörgum fátækum heimilum vinnu og
margskyns aðstoð á ýmsa lund og
settu svip sinn að sínu leyti á um-
hverfið. Þetta voru þær ljósmæðurn-
ar Anna Benediktsdóttir, síðast búsett
í Vanangri við Urðaveg, og Þóranna
Ingimundardóttir í Nýborg við
Njarðarstíg.
Hér óska ég að minnast þriðju
ljósmóðurinnar, sem um tveggja ára-
tuga skeið bar sinn hita og þunga
af starfinu, var jafnan andlegur mátt-
ur snauðra mæðra og hjálparhellan
mikla, þegar á bjátaði, enda þótt
efni hennar væru ekki svo ýkja mikil.
Og verður þó að segja það eins og
það var, að efnahagur vestmannaey-
iskra heimila var mun betri á hennar
starfsskeiði en hinna tveggja, sem ég
nefndi.
Guðrún Ijósmóðir Magnúsdóttir
var sérleg kona sakir margra hluta;
skörungur var hún, hreinlynd og
djörf vitsmunakona, sem hafði reynt
alveg óvenjulega miklar raunir og
harma. En hverjir vissu það eigin-
Guðrún Magnúsdóttir, Ijósmóðir.
lega af kunningjum hennar? Fáir,
því að hún bar ekki harminn utan á
sér og tjáði fæstum liðnar harma-
stundir. Hún lifði langa ævi og sýndi
og sannaði til hinztu stundar hvílíkri
hetjulund hún var gædd, miklum vits-
munum og óvenjulega ríkri dóm-
greind bæði gagnvart sjálfri sér og
öðrum, sem urðu á leið hennar eða
höfðu samskipti við hana.
Æviferli fárra kvenna hef ég
kynnzt, sem var svo þrungin harmi
BLIK
155