Blik - 01.06.1972, Síða 163

Svo var þac) ári síðar en bréfið
var skrifað og sent eða nokkru fyrir
jólin 1882, að einhvern veginn barst
sú frétt austur undir Eyjafjöll, að
Eiríkur Olafsson Rangæingur frá
Brúnum væri á leiðinni austur í
trúboðserindum mormóna og tæki
helzt presta tali og segði þeim til
syndanna, -— skýrði fyrir þeim villi-
kenningar þeirra, eins og hann kall-
aði það, samkvæmt kenningum heil-
agrar ritningar. Hann var sagður
leggja alveg sérstaklega áherzlu á
niðurdýfingarskírn og frjálsræði til
fjölkvænis. Fregnin barst um sveitir
og vakti undrun sumra, hneykslun
annarra, óhug trúaðra og megna for-
vitni alls þorra hins óbreytta bænda-
liðs og uppvaxandi kynslóðar undir
Eyjafjöllum.
Eiríkur dvaldist hjá séra Matthíasi
Jochumsyni í Odda á leiðinni austur.
Þá hafði séra Matthías verið þar
prestur í tvö ár. Hjá prestshj ónunum
gisti hann þrjár nætur. Honum fannst
til um það, að hann, mormóninn, var
látinn snæða með sjálfum sóknar-
prestinum og þj óðskáldinu.
Furðu vel fór á með þeim séra
Matthíasi. Prestur mætti orðum hins
ákafa trúboða með skynsemi og
gætni, gaf úr og í og taldi ekki ólík-
legt, að mormónarnir hefðu að ein-
hverju leyti rétt fyrir sér, t. d. um
niðurdýfingarskírnina, sem var þeim
einna mest áhuga- og hitamál. Þann-
ig liðu gistidagarnir og -næturnar
hjá prestshjónunum í Odda með
spekt og í friðsemd.
Frá Odda lá leið mormónans að
Breiðabólstað í Flj ótshlíð. Þar var
þá prestur séra Skúli Gíslason. Allt
fór þar fram með friði og spekt fyrst
í stað, en gesturinn sótti á og varð
stórorður á köflum, sérstaklega um
villukenningar íslenzkra presta, eins
og honum var svo gjarnt að orða
það. Tók þá heldur betur að hvessa.
Séra Skúli lét þá hart mæta hörðu,
svo að öldur risu og stóryrði fuku.
Þeir skildu í heift og bræði.
Svo var Eiríkur frá Brúnum við
Stóradalskirkju á sjálfan jóladaginn.
Að undanförnu hafði honum glæðzt
skilnigur á því, að hann varð fram
að fara með allri gætni, ef ekki ættu
að spretta vandræði af komu hans í
átthagana.
I Stóradalskirkju tók hann sér ekki
sæti, meðan messan stóð yfir, heldur
tók sér stöðu í námunda við prédik-
unarstólinn og stóð þar alla mess-
una.
Margt fólk var við kirkju, bæði í
tilefni hátíðarinnar og fyrir forvitni
sakir sökum orðrómsins um gestinn
í byggðinni.
Nokkur hiti glæddist í brjóstum
sumra af sóknarbörnum prestsins,
séra Sveinbjarnar Guðmundssonar í
Holti, sem árinu áður hafði fengið
hið meinyrta bréf frá mormóna þess-
um, þar sem það sá hinn harðskeytta
og ákafa mormónatrúboða standa
þarna í kirkjunni þögulan og þung-
búinn framan við prédikunarstólinn,
meðan presturinn flutti jólaræðuna,
svo sem eins og til þess að storka
sjálfum sóknarprestinum, sem sókn-
BLIK 11
161