Norðurljósið - 01.01.1976, Side 24

24
NORÐURLJÓSIÐ
„Nei, herra minn, og ég mun alls ekki kveikja á nokkurri eld-
spýtu.“
„Hvað sagðir þú, að þú hétir?“ spurði hann.
Ég hafði ekki sagt til nafns míns, en nú gerði ég það.
„Ég heiti Bill Rice, og ég er á leið til Decatur í menntaskóla.“
„Sagðir þú Rice?“
„Já,“ svaraði ég.
Hann sagði þá: „Ertu nokkuð skyldur gamla Rice þingmanni,
sem átti heima í Decatur?“
„Já, herra minn, hann var faðir minn.“
„Faðir þinn?“
„Já, herra.“
„Hann sneri sér við og hrópaði: „Hæ, Ma, Ma!“
Gráhærð kona kom til dyranna, og hann hrópaði: „Ma, þér
getur aldrei dottið í hug, hver þessi ungi maður er? Hann er
sonur Will Rice. Hann ætlar að gista í alla nótt hjá okkur. Láttu
matinn aftur á borðið.“
Hún brosti og kallaði til mín: „Það gleður okkur að sjá þig,
sonur. Þú kemur inn, og ég skal gefa þér að borða.“
Við fórum fyrst til hlöðunnar, tókum hnakkinn af hryssunni,
gáfum henni hafra og hey og ferskt vatn. Síðan hlupum við til
hússins í steypiregni. Konan hafði þá látið kvöldverð á borðið.
í raun og veru, hefi ég gleymt, hvað var til matar. En meðan
ég neytti hans, át ég morgunverð, miðdegisverð og kvöldmat
í einu!
Meðan ég var að ljúka við máltíðina, bjuggu þau mér rúm á
framsvölunum. Síðan sagði konan góða: „Bill, þú átt langa leið
fyrir höndum á morgun. Það væri best fyrir þig að fara að
hátta.“
Við gengum út á framsvalirnar. Hætt var að rigna. Þá sagði
gamli bóndinn: „Við skulum búa okkur í háttinn hérna úti á
framsvölunum.“
Þetta lét mér einkennilega í eyrum. Að búa sig í háttinn
merkti hjá mér að afklæðast og fara í náttfötin. En gamli
maðurinn átti ekki við þetta. Þessi gráhærði bóndi féll á kné,
og konan hans gráhærða féll á kné við hlið hans þarna á fram-
svölunum. I tunglsljósinu lyfti hann höfði til himins og bað:
„Ó, Guð, við viljum ekki fara að sofa í kvöld, uns við höfum
talað við þig aftur.“
Ég féll á mín fráföllnu kné. Maðurinn bað fyrir sonutn sínum
tveimur og tveimur dætrum — ég á líka tvo syni og tvær dætur.