Norðurljósið - 01.01.1976, Síða 46

46
NORÐURLJÓSIÐ
Þeir beygðu okkur mörgum sinnum, en þeir brutu okkur
aldrei niður — vegna trúarinnar.
Mörgum sinnum hefi ég verið spurður: „Hvað hélt þér uppi?“
Ég held, að hið einfalda svar sé trú. Trúin á það, sem skiptir
máli. Trúin, að Guð er raunverulegur. Trúin, að Guð heyrir og
svarar bæn. Trúin, að lífi þínu sé haldið í hendi hans, og að
enginn maður geti snortið þig, nema Hann vilji það.
Ég lærði margt þar alveg eins og aðrir. Við lærðum brátt,
hvað mikilvægast var að tala um. Þegar þessi stuttu andartök
komu, þegar við gátum haft samband við annan mann, þá viss-
um við það, af því að við höfðum hugsað um það, hvenær sem
við vorum vakandi. Venjulegast var það þetta: „Guð blessi þig.“
Menn gengu framhjá dyrum mínum. Þeir vissu, að ég var þar
inni fyrir. Sumir vissu, hver ég var, aðrir ekki. Ég var stundum
sárþjáður. Stundum var ég hræðilega einmana. En orðin: „Guð
blessi þig,“ hjálpuðu til að halda mér uppi. Við notuðum stafina
GBU. (God Bless You. Stafsheiti U er JÚ á ensku. Þýð).
Við gátum sent þessa kveðju með ýmsu móti. Við sendum
hana með merkjamáli. Við notuðum höggin.
Þegar við fórum þangað, sem salerni voru, var þar hola að
hella úr fötunum okkar í. Þeir leyfðu okkur að láta vatn í föt-
urnar og sveifla þeim í kringum okkur með bambus sópi. Við
,,töluðum“, meðan við vorum að veifa fötunum, notuðum hagga-
málið. Það gat verið svona: RR GBUA, sem þýddi: „Robbie
Risner, Guð blessi ykkur alla.“ Ég gerði þetta, meðan ég var að
skola fötuna mína.
Eins og það var Vietnömum ókleift að sigra okkur, ógerlegt
að knýja okkur til að lúta vilja þeirra eða hugsa eins og þeir,
þannig var þeim og ókleift að skilja okkur frá Guði.
Sumir p'ltarnir notuðu 10 boðorðin. Þegar þeir áttu að rita
undir falska staðhæfingu, vitnuðu þeir í boðorðið: „Þú skalt
ekki bera ljúgvitni.“ Og þá sögðu Vietnamar: „Þið hafið verið
að tala við Risner.“
Ég sagði ykkur, að ég stæði hér og vissi, að Guð er veruleiki.
Ég kom ekki hingað, af því að ég held, að hann sé raunveruleiki,
heldur af því, að ég veit, að hann er raunveruleiki, og get ekki
annað. Ég fer þangað, sem Guð vill láta mig fara. Ég er ennþá
í flughernum. Ég er foringi í hernum að atvinnu. En Guð hefir
sínar leiðir til að koma hlutunum til vegar.
Ég þakka ykkur af öllu hjarta fyrir bænir ykkar. Ég vildi ég
gæti sagt sérhverjum ykkar, hve mikinn kraft ég fékk við það