Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 36

36
NORÐURLJÖSIÐ
Síðan Kristur reis upp, eru senn 1945 ár, ef rétt er reiknað
tímatalið. Enginn þekkir tölu þeirra, sem dáið hafa í trú á hann.
En allir munu þeir rísa upp, er hann kemur aftur, segir Páll í
áðurnefndu bréfi til Korintumanna. En þegar loks endirinn
kemur, þá verður haldinn sá dómur, sem lýst er í Opinberunar-
bókinni, 20. kafla. Þar verða allir dæmdir eftir verkum sínum.
Nú verður að geta þess, að skoðanir manna á þessum efsta
dómi eru skiptar mjög. Skal það ekki rakið hér. Ritningin segir
skýlaust, að hinir dauðu verða dæmdir eftir verkum sínum. Þau
eru öll geymd í bókum þeim, sem þá verður lokið upp. Við
getum stundum gleymt því, sem við gerum rangt. En bækur
Guðs geyma verkin, svo að þau gleymast ekki.
Auk verkanna verða líka orð okkar tekin til dóms. Drottinn
Jesús sagði: „Sérhvert ónytjuorð, það er mennirnir mæla, fyrir
það skulu þeir á dómsdegi reikning lúka; því að af orðum þínum
muntu verða réttlættur, og af orðum þínum muntu verða sak-
felldur.“ (Matt. 12.36.,37.). Á hvern hátt Guð geymir öll okkar
orð, vitum við ekki. En þau eru geymd. Við fáum að heyra þau
síðar, nema Guð afmái syndir í orði eins og syndir í verki, allra
þeirra, sem leita hælis hjá Drottni Jesú Kristi: „Hann bar sjálfur
syndir vorar á líkama sínum upp á tréð,“ segir heilög ritning,
og fyrst þær voru bornar á brott, hvíla þær ekki á þeim framar,
sem veita Drottni Jesú viðtöku sem frelsara. Þetta er mikli gleði-
boðskapurinn, sem meir verður rætt um síðar í þessu erindi.
Næsta spurning, sem svara þarf, er þessi: „Verður dómurinn
eins þungur á öllum, sem dæmdir verða?“
Þessu hefir dómarinn sjálfur svarað þannig: „Sá þjónn, sem
veit vilja húsbónda síns, og hefir ekki viðbúnað né gerir vilja
hans, mun barinn mörg högg. En sá, sem ekki veit hann, en hefir
gjört það, sem verðskuldar högg, mun barinn fá högg. En af sér-
hverjum, sem mikið er gefið, mun mikils verða krafist, og af
þeim, sem mikið hefir verið í hendur selt, mun því meira heimtað
verða.“ (Lúk. 12.47.,48.).
Um langan aldur hefir það verið svo í vestrænum heimi, að
þar hefir kenndur verið kristindómur, misjafnlega mikið þó,
líklega einna mest þar, sem lútersk kirkja hefir verið þjóðkirkja.
Lengi þótti sjálfsagt, að börnin lærðu boðorðin tíu og trúar-
játningu kirkjunnar, bænir og vers. Misjafna rækt munu klerkar
hafa lagt eða leggja nú við kristindómsfræðslu á undan ferm-
ingu. Mér er það minnisstætt, er ég eitt sinn kom á Stokkseyri,
að kona nokkur sýndi mér þar vinnubók dóttur sinnar, er