Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 175

NORÐURLJÓSIÐ
175
við Gyðingana. Það, sem menn hafa gert „einum þessara minna
minnstu bræðra,“ það hafa þeir gert honum sjálfum. Þeir, sem
reynt hafa að bjarga ísraelsmönnum, Gyðingum, þeim verður
þyrmt og þeir fá sín laun. Hinir, sem enga miskunn hafa sýnt
þeim, uppskera strangan dóm. Hann er enn í framtíðinni, bíður
þangað til Drottinn Jesús er kominn aftur og hefir sest að völd-
um í Jerúsalem. — S. G. J.
Kona lýsir kvolum fóstureyðingar
Ameríska blaðið, „Washington Post“, er svo mjög hefir komið
við sögu „Watergate-málsins“ birti 13. júní 1972 bréf frá konu,
sem gengizt hafði undir fóðureyðingu. Það var sett í heilsíðu
auglýsingu af félagsskap kvenna í Bandaríkjunum og Kanada.
Töldust þá til hans um 2000 konur. Konan ritaði á þessa leið:
„í sex mánuði var ég sterk, þá veik fyrir, ýmist já eða nei,
unz ég að lokum í veikleika kasti samþykkti fóstureyðingu.“
Konan lýsir því svo, hvernig dælt var í hana saltvatni. Salt-
vatnið veldur krömpum í fóstrinu, unz það deyr. Sólarhring
síðar fær konan fæðingarhríðir og elur andvana barn.
„Meðan stóð á fæðingunni, gat ég ekki um annað hugsað en
líkamlegu kvalirnar,“ ritaði konan. „Þá var ósköp lítil stúlka
hjá mér. Áfallinu og sársaukanum að halda á barninu þínu.
sem þú hefir sjálf tortímt, verður ekki lýst með orðum . . .
„Ég jarðaði litla barnið mitt,“ sagði hún, „og síðan hefi ég
unnið að því að endurbeina lífgjöf minni að einhverju markmiði,
sem er nálega óleysandi verk.“
Konan sagði: „Ástæðurnar fyrir því, að láta elcki eyða fóstri,
eru allar ágætar og sannar — en þær vantaði — of mikið var
látið ósagt og óhugsað. Ég held, ef kona fengi auka-leiðbeiningar
sem sár þörf er fyrir, um afleiðingar fóstureyðingar, mundu
mörg líf frelsast, bæði móður og barns.“
Það, sem hún kallar sitt „daglega helvíti", er þetta:
Aldrei að heyra barn gráta án þess að gráta sjálf hið innra.
Talning daganna til að sjá, hve gamalt barnið bitt væri orðið.
Hugsun um, hvort þú fáir annað tækifæri til að verða móðir.“
Um fóstureyðinguna sjálfa man hún, að hún sat í troðfullri
biðstofu, þar sem (konurnar) horfðu hver á annarra óttaslegin
andlit . . . rita undir dánarvottorð þess, senr er bráðlifandi innan