Jörð - 01.09.1947, Page 25

JÖRÐ
23
Einu sinni á ári fór frú Hildur norður á Sauðárkrók, og hélt þá til hjá
Stefáni sál. faktor.1) Hún verzlaði þar og keypti þá ýmislegt, sem hún var
þá að gefa hinum og öðrum. — Á vorin og sumrin fór hún oft til kirkju.
Hún átti sérstakt sæti í Hlíðarkirkju, sem enginn sat í nema hún og þær
Eonur, sem hún tók þá með sér í það og það skiptið. Hún var mesta trú-
Eona, las oft í guðsorðabókum og lofaði og vegsamaði Guð fyrir hans vel-
gerðir við sig. Sérstaklega minnist eg þess, hvað oft hún lofaði Guð fyrir
það, að hún hefði ekki þurft að vera komin upp á börn sín með fjárhags-
lega aðstoð.
Þetta er þá hið helzta, sem eg get sagt þér um frú Hildi frá þeim árum,
sem hún var í Þverárdal. Mér var ljúft að rifja upp þessar minningar um
hana.“
\/JÐ þessa lýsing Elísabetar systur minnar á frúnni í Þverár-
’ dal bæti eg ævi-ágripi, ásamt lítilsháttar lýsingu á henni,
einkennum hennar og eigindum, að því er mér kom slíkt fyrir
sjónir, skildist og skilst. Má þó gera ráð fyrir, að sumt beri þar
undan, er fengur væri í, að fært væri f letur. Lýsing mín verður
°g eigi eins hlutkennd og því ekki jafn-lífleg og frásögn systur
mtnnar, enda var hún, að sumu leyti, kunnugvi í Þverárdal en
eg- Eg þykist og hafa komizt að raun uim — í riltgerðum ináms-
Jueyja minna —, að konur ta'ka betur en karlar eftir venjum og
smamunum, sem fyl'la flestra vor líf og hug. Frásögn af smælk-
Juu, af mörgu smáu „í vettling manns“, verpur á mannlýsiingar
lifandi litum og einstaklingsblæ.2)
En áður en eg byrja sögu mína, get eg eins merkilegs í ráði
hennar. Systir mín minnist á þakklæti hennar við guð sinn
fyrir, að hún var jafnan fjárhagslega sjálfstæð, og synir hennar
þurftu aldrei að annast hana á sinn kostnað. Við þá frásögn
má bæta því, að hún stundaði móðurlegt réttlæti eða móðurleg-
an jöfnuð. Að því er hún sagði móður minni, gætti hún þess
uákvæmlega, að liver sona hennar — þeir voru þrír — fengi frá
henni jafnar fjárhæðir. Þá er einn þeirra fékk meiri námsstyrk
1) Stefiíni Jónssyni, föður Jóns Stefánssonar, listmálara.
2) Eftir lát frú Hildar reit eg stutta grein um hana í „Óðin“ 1916 (apríl-
úaðið), og birtist þar mynd af henni góð. Er Óðinsgreinin felld í þessa ritgerð.
Eg hirði eigi, þótt eg endurtaki sumstaðar það, sem systir mín segir í bréfi sínu
°g minningum. Þótt hafa verði endurtekningar í hófi, eru þær oft nauðsynlegar,
rettmætar, hnykkja á og herða á og reka í hug og minni, ef þeim er skynsamlega
°g orkusamlega beitt.