Jörð - 01.09.1947, Page 102

100
JÖRÐ
Séra Haraldur Siginar segir:
„En að hiverju leyti eru vísur Iians frábrugðnar? Því taka
þær mann svona föstum tökum? Af því að það er í kímnikveð-
skap hans einhver einkennilega þung sársaukakennd. Það er
eins og gegnurn liláturinn lieyrist sífellt einhverjir einkenni-
legir grátstafir.“
Það er mikið til í þessu — en ekki má heldur gleyma því, hve
Káinn hafði sérlega mikla tilhneigingu til að snúa hlutunum
við, skoða þá aftan frá eða sýna þá standandi á haus, já, og líka
taka þá sundur og setja þá saman á alveg nýjan hátt: Sko, svona
lrefði þetta alveg eins mátt vera. Ó, þið eruð ekkert nema van-
inn, geyin mín, og takið flest sönru tökum og þið hafið séð það
tekið frá ykkar barnæsku — og þið lítið helzt ekki á neitt öðrum
augum eða frá annarri hlið en þið sáuð það, þegar þið fyrst
lituð ljós veraldar. ... Eg geri Káin þarna upp orðin — en
mér finnst oft við lestur kvæða Iians og kviðlinga sem þetta
vildi hann sagt hafa — án þess, að þar sé ævinlega dulinn
harmur á bak við. — Bókfellsútgáfan hefur auðsýnilega viljað
vanda sem bezt frágang bókarinnar, innst sem yzt, en frekar
virðist hafa tekizt illa til um prófarkalestur — og þó líklega
hefzt samanburð á leiðréttingnm prófarkalesara í seinustu
próförk og línunum, þá er setjari hafði sett þær upp aftur og
þeim verið stungið á sinn stað á ný.
Ritsafn Jónasar Hallgrímssonar. Svo sem öllum er kunnugt
réðst ísafoldarprentsmiðja h.f. í Jrað fyrir allmörgum árum að
gefa út öll rit Jónasar Hallgrímssonar, Sú útgáfa seldist upp,
að minnsta kosti einhver af bindunum, og ég hygg, að nú sé
hún ekki fáanleg sem heild. í útgáfu ísafoldar var sitthvað,
sem ekki hefur gildi sem bókmenntir eða sem lýsing á aldar-
hætti — og ekki getur heldur talizt gagnlegt til skýringar á
skáldinu og manninum Jónasi Hallgrímssyni. Þá er það og
öllum vitanlegt, að Helgafell réðst í að gefa út í tveim bind-
um öll kvæði Jónasar, sögur hans, frumsamdar eða stældar, rit-
gerðir eftir hann, sem helzt eru við hæfi manna almennt — og
flest bréf hans. Útgáfa Jressi var prentuð á þykkan pappír,
brotið var geipistórt og bandið dýrt og skrautlegt. Mér fannst